Etyeki Kúria i Péter Vida – węgierskie wina z oferty Rafa Wino

Rozpoczęliśmy od wina musującego stanowiącego mieszankę odmian kékfrankos, merlot i pinot noir. Co prawda powstaje najprostszą metodą, poprzez dodanie do wina dwutlenku węgla, ale broni się dobrym owocem. Mamy tutaj wiśnie, maliny, truskawki, ale też czerwony grejpfrut. Najlepiej pić dość szybko, bo metoda produkcji sprawia, że wino szybko traci bąbelki i wtedy pojawia się zielony, niedojrzały posmak. Dobre- (86/100).

Fermentacja tego sauvignon rozpoczyna się od dzikich drożdży, ale następnie dodawane są również te wyhodowane. Większość wina dojrzewa w stali, jedynie 5% trafia do beczek. Mamy tutaj mnóstwo zielonego agrestu, ale też marakuję, sporo liści porzeczek i białego pieprzu. Na podniebieniu ma całkiem niezłą materię, dobrą kwasowością, ale stosunkowo krótki posmak. Dobre+ (88/100).

Jak żartował przedstawiciel producenta, powstanie tego wina to kwestia przypadku. Kilka lat temu okazało się, że wśród sadzonek sauvignon blanc zasadzonych na pojedynczej parceli przeznaczonej dla produkcji wina z tej odmiany, znalazło się sporo chardonnay. Producent postanowił ich nie karczować, ale zbiera owoce z obu szczepów razem i wspólnie poddaje je winifikacji. Wino dojrzewa na osadzie przez 14 miesięcy w stalowych zbiornikach, a przez butelkowaniem dodawana jest jeszcze odrobina wina z odmiany zenit. Jest intensywniejsze od poprzednika, ze słodszym nosem, woskowe i maślane. Na podniebieniu z dobrą koncentracją, jabłkowe i z delikatnie goryczkowym, atrakcyjnym kulinarnie finiszem. Bardzo dobre (90/100).

Ten róż to głównie kékfrankos z niewielką domieszką kadarki. Grona nie przechodziły maceracji, prosto po wytłoczeniu sok trafia do fermentacji do stalowych zbiorników. Pachnie lakierem do paznokci, wiśniami, poziomami i truskawkami. Na podniebieniu soczyste, owocowe, ale nieprzesadzone, z odpowiednią (wręcz cytrynową) kwasowością. Dobre (87/100).

Nazwa stojąca za tym winem ma ciekawą historię. Pewien turysta z Japonii, gdy zabrano go na parcelę, gdzie rosną stare, ponad 100-letnie krzewy kadarki, zaczął biegać po winnicy krzycząc, że winorośle wyglądają jak drzewka bonsai. Zebrane z nich owoce fermentują w stalowych zbiornikach i dojrzewają tam 12 miesięcy. Wino jest bardzo delikatne, zaczynając od transparentnego, malinowego koloru. Do tego pachnie wiśniami, czerwonymi porzeczkami. Na podniebieniu z welurowymi garbnikami, soczystym owocem i dobrze zarysowaną kwasowością. Bardzo dobre+ (91/100).

Zwykle jesteśmy sceptycznie nastawieni do takich budżetowych merlotów, ale w tym wypadku zostaliśmy pozytywnie zaskoczeni. Wino pachnie dojrzałymi śliwkami, ciemnymi wiśniami i liściem laurowym. W ustach miękkie, zaokrąglone, leśne, przyjemnie taniczne. Może brakuje odrobiny mocniejszej kwasowości, ale przykładowo do wieprzowego, esencjonalnego gulaszu powinno pasować znakomicie. Bardzo dobre (90/100).

Jest to kupaż oparty o caberneta franc i caberneta sauvignon (łącznie stanowią 45% blendu) uzupełniony o merlota (25%), syrah (20%) i kadarkę (10%). W porównaniu do poprzednia mniej owocowe, bardziej ziemiste, pieprzne, grafitowe. W ustach porzeczkowy-wiśniowe, mocniej kwaskowe. Choć ugrzecznione, trochę brakowało w nim jakiegoś mocniejszego akcentu. Dobre (87/100).

To już wyższa linia producenta, pochodząca z gron z pojedynczego siedliska Hidaspetre, na którym znajdziemy lessową glebę. Parcela leży w dolinie o stosunkowo wąskim wejściu, która dopiero dalej się rozszerza tworząc ochronę przez silnymi wiatrami i pozwalając owocom na spokojne dojrzewanie. Wino przez 30 miesięcy dojrzewa w połowie w stalowych zbiornikach, w połowie w używanych 300-litrowych beczkach. Na początku trochę duszne, ale przyjemnie się otwiera, nabierając soczystej owocowości (wiśnie, truskawki), której towarzyszą nuty leśne i ziołowe. Na podniebieniu lekkie, pieprzne i kwaskowe. Bardzo dobre+ (91/100).

Jak nakazują reguły apelacyjne mamy tu mieszankę kékfrankosa (50%), merlota (20%), (20%) caberneta franc, syrah (5%) i kadarki (5%). Wino jest ugładzone, delikatnie beczkowe, pachnie wanilią, dymem, wędzonką. Do tego znajdziemy suszone igliwie, jeżyny, leśny mech, liść laurowy i ziele angielskie. Całość jest elegancka, pieprzna, może lekko konfiturowa, ale kwasowość też jest zachowana. Bardzo dobre+ (91/100).

Flagowe wino producenta nawiązuje oczywiście do nazwiska rodziny i języka hiszpańskiego („la vida” = życie). Jest to niemal czysty merlot (90%) z niewielką domieszką caberneta franc, kanarki, merlota i syrah, który powstaje jedynie w najlepszych rocznikach. Bardzo esencjonalne, pachnące wędzonymi śliwkami, dojrzałymi wiśniami, ziołami i przyprawami. Również w ustach wiśniowo-śliwkowe, z chrupką kwasowością i drapiącymi garbnikami. Całość poukładana, przygotowana z rozmysłem, nieco techniczna, ale smaczna i poważna. Znakomite- (92/100).