Warszawski Festiwal Polskiego Wina – znakomity debiut

Jak wskazuje nazwa mamy tutaj głównie starą, francuską odmianę kronselka (o żółtej skórce), uzupełnioną o wspomniane rajskie jabłuszka z Ursynowa. Cydr jest wytrawny, wyraźnie owocowy, z mocną kwasowością, ale też delikatnie śliwkowym tłem. Idealny na pierwsze, jeszcze ciepłe, jesienne dni. Bardzo dobry+ (91/100).

To ewidentna inspiracja grecką rycyną, a więc cydr fermentujący z dodatkiem sosnowej żywicy. Ta też pozycja dla osób poszukujących mocnych wrażeń, bo żywiczny aromat w zasadzie przesłania jabłkową owocowość. Nawet dla mnie (a w sumie rycyna mi zwykle smakuje) natężenie i intensywność tego smaku były trochę za mocne, dlatego powstrzymam się od punktowej oceny.

Riesling z lubuskiego dojrzewający na osadzie przez 12 miesięcy to rasowy musiak o wybitnie mineralnym, ostrygowym charakterze. Jest bardzo wyciągnięty, surowy, pełen papierówek i cytrynowego soku. Świetny na aperitif, pobudza lepiej od podwójnego espresso. Chyba najlepsze wino spróbowane tego dnia. Znakomite- (92/100).

To zupełnie inny musiak, idealny dla tych, którzy lubią wina bardziej krągłe. Dojrzewanie na osadzie było dłuższe, bo trwało 21 miesiący, w efekcie nuty drożdżowe są mocniej zarysowane. Do tych akcentów chlebowych dochodzą również wyraźne wiśnie, a nawet odrobina masła. Całość ma dobrą, cielistą strukturę, kremowe bąbelki i mocny, kwaskowy finisz. Bardzo dobre+ (91/100).

Przenosimy się na wschód, do województwa lubelskiego na spotkanie z tym seyvalem, który na osadzie dojrzewał aż 36 miesięcy. Wino jest bardzo rasowe, drożdżowe, do tego pojawia się mocna, wibrująca kwasowość, cytryny, jabłka, czy wręcz sok z limonki. Udane wino pokazujące potencjał tego hybrydowego szczepu. Bardzo dobre+ (91/100).

Ostatnie pozycja musująca wyszła spod ręki niezrównanego Michała Pajdosza. W butelce mamy mieszankę rondo i regenta, dla których fermentacja kończyła się już po zabutelkowaniu. W pierwszym odczuciu lekko kiszone, potem otwiera się w kierunku kwaskowych wiśni, malin i porzeczek. Kwasowość jest mocna, a całe wino świetnie żywe i radosne. Bardzo dobre- (89/100).

To czysty seyval blanc, fermentujący na dzikich drożdżach i zakapslowany nim fermentacja dobiegnie końca. Wino jak na pét-nata ma całkiem poważny, nawet lekko drożdżowy aromat, do tego pojawia się pulpa jabłkowa, grejpfrut i sporo cytryn. W ustach o dobrej soczystości i mocnej kwasowości oraz wyraźnie cytrusowym finiszu. Dobre+ (88/100).

Kolejny pet-nat Marcina powstaje z johannitera, którego owoce są macerowane ze skórami przez 3 tygodnie. Początkowo trochę lakierowe, potem pojawiają się poziomki, pigwa, a nawet trochę kwaskowych wiśni. Całość ma dobrą soczystość, sporo bąbelków i długi, kwaskowy i lekko taniczny finisz. Dobre+ (88/100).

To kolejny macerat, również spędzający w kontakcie ze skórkami 3 tygodnie. W składzie obok hibernala mamy też niewielki dodatek jutrzenki. Wino jest bardzo aromatyczne, pełne kwiatów, limonki i cytrynowej skórki. Usta są soczyste, bardzo świeże i radosne, mimo w sumie umiarkowanej kwasowości. Dobre (87/100).

Przyjemnie soczyste, z nutami kwaskowych jabłek i cytryn. W ustach wyraźnie mineralne, z energetyczną kwasowością. Brakuje trochę lepszej koncentracji, ale trudno też jej oczekiwać po ledwie 2-letnich krzewach. Dobre (87/100).

Zwykle dwa razy bym się zastanowił, nim kupiłbym 3-letnie różowe wino, ale tutaj spotkało mnie miłe zaskoczenie. Ta mieszanka caberneta cortis i regenta pokazuje dalej niezłą owocowość. Mamy tutaj truskawki z kompotu, trochę suszonych wiśni i maliny. W ustach żywe, umiarkowanie kwaskowe, ale wciąż odpowiednio soczyste. Dobre+ (88/100).

Ten cabernet spędził w beczce 7 miesięcy. Znajdziemy w nim sporo owoców: czerwone i czarne porzeczki, kwaskowe wiśnie, ale też wyraźną ziemistość i pieprzność. Wino jest czyste, z dobra kwasowością i solidnymi garbnikami w finiszu. Rasowa i typowa butelka. Dobre (87/100).

Wino zostało rozlane do butelek ledwie dwa dni przed festiwalem, więc brakowało mu lepszego ułożenia się, ale mocne nuty cytrusowe i wysoka kwasowość sprawiały naprawdę pozytywne wrażenie. Dajcie mu kilka miesięcy w butelce. Dobre (87/100).

Kolejny świetny polski souvignier gris – ewidentnie warto stawiać w naszym klimacie na tę odmianę. Jest bardzo czysty, z nutami tropikalnymi (brzoskwinie), ale też gruszkami i jabłkami. W ustach mamy zarówno mocny, soczysty owoc, jak i ładnie zarysowaną kwasowość. Bardzo poprawne, dobre technicznie wino. Bardzo dobre- (89/100).