VieVinum 2022 – degustacja słodziaków znad Jeziora Nezyderskiego

Zaczęliśmy od sporego producenta (112 ha upraw) ze wschodniego brzegu jeziora. Cukier jest na poziomie 65 gr, ale przy tak aromatycznej odmianie jak muscat wrażenie słodyczy jest większe. W zapachu znajdziemy typowe dla szczepu nuty winogron, białych kwiatów, ale też dojrzałych gruszek. W ustach podobne do nosa, do tego owocowość wydaje się lekko likierowa. Dość proste i odrobinę zbyt mało kwaskowe. Dobre (87/100).

Tego producenta wcześniej nie znalazłem, jest on zarządzany przez młode małżeństwo Ramonę i Johannesa. Początkowo wino wydaje się lekko perliste, pachnie jabłkami oraz cytrynami, ale też lekko postfermentacyjnie, drożdżowe (jeszcze wszak jeszcze młodziutkie). W ustach słodycz (69 gr cukru resztkowego) miesza się z akcentami ziołowymi, a nawet suszonym sianem. Może potrzebuje więcej czasu, bo na razie nie zachwyca. Dobre- (86/100).

Po tym niezbyt zachęcającym początku w końcu wskoczyliśmy na odpowiedni poziom. Duża w tym zasługa producenta, którego zweigelta chwaliliśmy już jakiś czas temu. Tutaj też jest dobrze, a aromacie mamy rozpuszczone masło, dojrzałe morele i brzoskwinie. W ustach wini jest tłuste, przy tym wyraźnie owocowe i choć znów kwasowość mogłaby być ciut wyższa, to całość jest milusia i absolutnie nie męczy. Bardzo dobre (90/100).

Przeskok do Rust od razu przełożył się na jeszcze lepszą jakość wina, choć od razu zaznaczmy, że Ernst Triebaumer to jeden z najlepszych producentów w miasteczku. W składzie znajdziemy welschrieslinga oraz grüner veltlinera, a cukier resztkowy osiągnął poziom 190 gr (przy 6 gr kwasowości). Jest pięknie esencjonalne, morelowo-miodowe, w zapachu z nutami mokrej wełny i lanoliny, w czym nieco przypomina francuskie wina z Sauternes. Ponownie kwasowość jest raczej niska, ale ta bogata i barokowa materia jest niesamowicie apetyczna. Znakomite- (92/100).

To kolejny niewielki projekt (7 ha) z Rust, przy tym jednak mniej znany. W składzie mamy tutaj odmiany bouvier i weissburgundera, z 216 gr cukru i 7,6 gr kwasowości. Na pewno żywsze od poprzednika, ale też jakby oranżadowe. Jeśli chodzi o aromaty i złożoność to wino jest raczej proste (słodkie jabłka, gruszki), ale na plus należy mu zapisać tą wspomnianą świeżość. Bardzo dobre- (89/100).

Kolejny Ausbruch to czysty gelber muskateller (205 gr cukru i 7,8 gr kwasowości). Bardzo lubimy słodkie wina z tej odmiany, które prezentują niesamowicie apetyczną aromatyczność, a przy zachowanej odpowiedniej kwasowości dają mnóstwo radości. Tak jest również w tym przypadku, gdzie w nosie dzieje się mnóstwo – słodkie gruszki, brzoskwinie w cukrowej zalewie, morele i kwiaty. Na języku niemal półpłynne, gęste, maślane, z długim słodkawym finiszem. Do znudzenia można by prosić o jeszcze więcej kwasowości, ale po raz kolejny nie mogę też powiedzieć, by był to ulepek. Bardzo dobre+ (91/100).

Tutaj mamy znowu czystego muskatellera, cukier jest jeszcze wyższy niż w u poprzednika, ale też w końcu kwasowość jest na świetnym poziomie (9,9 gr). O ile więc w aromacie mamy tu już dobrze znane klimaty: morele i brzoskwinie, miód i wosk, to w końcu w ustach pojawia się wręcz cytrynowa kwasowość. Dzięki temu całość jest świeżutka, soczysta i energetyczna. Takie słodziaki uwielbiamy. Znakomite+ (94/100).

Cały czas idziemy w górę z cukrem, dochodząc tutaj do 227 gr, ale na szczęście w zasadzie nie obniża się kwasowość (9,7 gr). Dzięki temu choć wino jest gęste, maślane-miodowe (miód gryczany), to pojawiają się też przebłyski cytrynowego i jabłkowego owocu. Pamiętajmy też jak młoda (w kontekście długowieczności win słodkich) jest ta pozycja – wszystko, co najlepsze jest jeszcze przed nią. Znakomite (93/100).

Opuszczamy Rust i wracamy na drugi brzeg jeziora. To wino jest nietypowe, bo fermentacja miała miejsce w baryłkach, co wyraźnie przełożyło się na charakter wina. O ile sam aromat jest pełen dojrzałych owoców (jabłka, gruszki, morele), to na podniebieniu czujemy przede wszystkim wanilię i dym z ogniska. Nawet 241 gr cukru gdzieś ginie za tą beczkową zasłoną. Dziwne, nietypowe jak na słodkie wino i w tym wszystkim nie do końca dla mnie spójne. Dobre (87/100).

Tym razem w kieliszku mamy odmianę scheurebe (tutaj pod swoją drugą, bardziej „techniczną” nazwą – sämling 88). Przekroczyliśmy też poziom 250 gr cukru resztkowego, przy 8,4 gr kwasowości. Jest wyraźnie lepsze od poprzednika, bo ponownie cukier jest świetnie zrównoważony przez niemal cytrynową kwasowość. Oprócz tego w winie znajdziemy sporo tropikalnych owoców (mango), ale też czerwonej herbaty, słodkich gruszek i nieco ziół. Barokowe, rozłożyste, ale i subtelnie odświeżające. Znakomite- (92/100).