Naturalne wina w Republice Wina

Wino powstaje z malvazji z dodatkiem 20% lokalnej odmiany mantonico. Owoce są przez 6 dni macerowane na skórkach. Sporo tu kwiatów, mamy też trochę perfum, brzoskwinie, morele, gruszki. W ustach dobra soczystość, a przy tym niezłe ciało i delikatnie taniczny, herbaciany finisz. Bardzo dobre- (89/100).

To już czyste mantonico, które było macerowane przez 7 dni. Znajdziemy tutaj cytryny, gruszki i morele, ale też trochę nut kiszonych. Wino ma piękną soczystość i bardzo apetyczny owoc, a przy tym całkiem niezłe ciało. Świetna sprawa, spróbowałbym je do labraksa z grilla. Bardzo dobre (90/100).

Do tego różu użyto czystego magliocco (to kolejna lokalna, kalabryjska odmiana), a sok z owoców był jedynie wyciśnięty bez maceracji. To jedno z tych mocniej zbudowanych rosé, w których znajdziemy dojrzałe wiśnie, trochę nut kwiatowych, brzoskwinie, czereśnie i maliny. W ustach świetnie soczyste, energetyczne, pięknie żywe, z dobrym wypełnieniem i solidnym ciałem. Znakomite- (92/100).

To mieszanka magliocco i szczepu guarnaccia nera dojrzewająca w stali po krótkiej, ledwie dwudniowej maceracji. Wino jest wyraźnie wiśniowe, całkiem nasycone mimo stosunkowo niskiego alkoholu (12,5%), ale zachowujące świeżość, domknięte drapiącymi garbnikami. Trochę rustykalne, ale bardzo smaczne. Bardzo dobre (90/100).

W drugiej czerwieni znajdziemy odmianę magliocco z cementowych zbiorników. Wino jest bardziej ziemiste, z owocem już po ciemnej stronie (śliwki), nawet lekko balsamiczne i zdecydowanie ziołowe. Czuć w nim już gorący klimat południowej Italii, choć nie można powiedzieć by było zbyt przesmażone, czy za ciężkie. Bardzo dobre- (89/100).

Mamy tutaj per-nata powstającego z odmian cortese oraz pinot bianco. Ma dobrą, pigwową owocowość, do tego dochodzi cytrynowa skórka i trochę grejpfrutowego albedo. Mimo dość frywolnego charakteru, to zarazem całkiem poważnie zbudowane wino. Dobre+ (88/100).

To bliźniak poprzedniego wina, ale w składzie mamy miks dolcetto oraz barbery. Jest radosne, żywe, pełne czerwonych owoców (poziomki, porzeczki), ale z dodatkiem wiśni i lekką ziemistością. Uwielbiam takie pet-naty. Bardzo dobre+ (91/100).

Zina to mieszanka cortese, moscato i rieslinga, przy czym 20% owoców było macerowanych przez krótki czas na skórkach. Mamy więc wino, jak to ujął sam Roberto, semi-pomarańczowe. W zapachu sporo pigwy i mirabelki, do tego lekkie nuty kiszone i siano. Znajdziemy szczyptę lotnej kwasowości, ale też skórkę z cytryny, trochę pomarańczy i limonek. Bardzo żywe, pełne owocu i energii wino. Bardzo dobre+ (91/100).

Apelacja Ovada, w ramach której leży Cascina Boccacio to jedno z piemonckich zagłębi odmiany dolcetto. Nie mogło jej więc zabraknąć w portfolio Roberto. W tym winie dolcetto uzupełnia jeszcze barbera, a jak wskazuje nazwa wino powstało bez siarkowania. Jest lekko perliste, więc jednak ruszyła lekka wtórna fermentacja, ale dzięki temu wino zyskuje jeszcze na świeżości. W zapachu znajdziemy dojrzałe maliny i lekko podsuszane wiśnie, owoc jest dość mocny, choć lekko zmęczony. Na podniebieniu dochodzi do głosu wyraźna kwasowość i żywe, drapiące garbniki. Bardzo dobre- (89/100).

To już czyste dolcetto dojrzewające jedynie w stali. Nie tak mocne jak poprzednik, z lżejszym, bardziej figlarnym owocem i mocną kwasowością. Codzienne, arcysmaczne dolcetto – coś, co kocham. Bardzo dobre+ (91/100).

Zacząłem od odmiany cortese w wersji musującej (pet-nat). Znajdziemy tu gruszki, morele i brzoskwinie, wino jest przyjemnie żywe i soczyste, a w finiszu wychodzi trochę goryczki. Dobre+ (88/100).

To mieszanka różnych odmian rosnący wspólnie na jednej działce. Na pewno mamy tu takie szczepy jak baratuciàt, bussanello, cortese, oraz kilka nawet nienazwanych. Całość była macerowana na skórkach przez 7 dni. Pachnie skórką cytrynową, pigwą, gruszkami, w ustach pojawia się delikatna kremowość, a także podkreślone garbniki i słonawy finisz. Bardzo dobre (90/100).

Kolejne wino powstaje z odmian moscato, cortese i chardonnay, ponownie marcowanych przez tydzień ze skórkami. Znajdziemy tutaj trochę więcej słodyczy (gruszki, brzoskwinie), do tego limonki i cytryny, nuty kwiatowe, ale też nieco białego pieprzu i przypraw. Super funky, ale też czyściutkie wino. Bardzo dobre+ (91/100).

Bardzo lubię odmianę gringolino, a tutaj mogłem się nią nacieszyć w kilku odsłonach. Pierwszy przyszedł pet-nat, wino wyraźnie wiśniowe, soczyste, ale też odrobinę kwiatowe i z pieprznymi garbnikami. Na kocyk, ale też do makaronu z ragu. Bardzo dobre (90/100).

To wersja już spokojna, macerowana przez 2 miesiące i dojrzewająca w stali. Jest niesamowicie aromatyczna, pachnąca kwiatami, malinami, jeszcze nie w pełni dojrzałymi wiśniami. W ustach bardzo owocowe, kwaskowe, chrupkie, ale też odpowiednio garbnikowe. Po prostu niesamowicie smaczne. Bardzo dobre+ (91/100).

Winifikacja jest taka sama jak u poprzednika, ale w butelce mamy odmianę freisa. Idzie bardziej w stronę czerwonego owocu, mamy więc głównie maliny, truskawki, trochę czereśni. Lekkość i soczystość połączone z owocowym wypełnieniem i mocną kwasowością są obłędne. Znakomite- (91/100).

Jest to miks następujących odmian:60% malvasia di candia, 20% moscato, 5% marsanne, 5% trebbiano i 5% sauvignon blanc. Maceracja na skórkach trwała 10 dni. Wino wydało mi się jednak zbyt łodygowe, trochę brakuje w nim soczystości i owocu (może znaleźć jedynie mgnienie pigwy i gruszki). Dobre (87/100).

Tu znów mamy malvasię di candia i po 20% marsanne oraz moscato, ale tym razem maceracja trwała aż 45 dni, a dodatkowo wino przez rok dojrzewało w cementowym zbiorniku. Jest bardziej aromatyczne od poprzednika, mamy tutaj gruszki, płatki kwiatów, owoc jest delikatnie słodkawy, ale na podniebieniu pojawiaj się też solidna porcja kwasowości i oleista struktura. Poważne i solidnie wykonane wino. Bardzo dobre+ (91/100).

Okolice Piacenzy słyną z win musując. Do tej etykiety użyto mieszanki 60% barbery i 40% croatiny. Powstaje metodą ancestral, a więc poprzez zabutelkowanie wina w trakcie fermentacji, która wówczas kończy się już pod korkiem. Jest ładnie soczyste, pełne wiśni, czereśni, pobrudzonych ziemią truskawek, z lekko zielonym tłem i wibrującym kwasem. To taka miejscowa odpowiedź na produkowane w zachodniej części Emilii lambrusco. Bardzo dobre (90/100).