Matthias Knebel – cierpliwe wina znad Mozeli

Rozpoczęliśmy od wina musującego, które nie powstaje w każdym roczniku. Terrassenmosel to bowiem najcieplejsza część Doliny Mozeli i w niektórych rocznikach owoce zbyt szybko osiągają dojrzałość, a do wina bazowego na musiaka muszę one można powiedzieć, że na w pół dojrzałe. Wino dojrzewało na osadzie przez 12 miesięcy, w czasie dosage nie dodano do niego cukru, ale ten naturalnie pozostały w winie to około 8 g. Aromat jest świeżutki, z nutami cytryn, pomelo i kwaskowych jabłek. Również w ustach z przyjemnym, intensywnym owocem (znów jabłka, trochę gruszek), ładną kremowością i długim, kwaskowym posmakiem. Bardzo dobre (90/100).

To jeszcze wciąż młode wino, powstające z owoców ze wspomnianych płaskich winnic wokół Winningen. Dużo w nim kwaskowych owoców, cytryn, limonki, zielonych jabłek, ale na podniebieniu pojawia się mgnienie trochę słodszych brzoskwiń. Brakuje trochę mocniejszej struktury, ale też chłodny 2021 rocznik nie rozpieszczał winiarzy. Dobre+ (88/100).

Co ciekawe to samo wino (ale w ciemno) próbowałem podczas degustacji rieslingów do 100 zł i wtedy wypadło trochę gorzej.

Jak wskazuje nazwa tutaj mamy wino, do którego trafiają już tylko owoce z tarasowych, łupkowych parceli. W nosie czuć od razu powiew mineralności i stalowego chłodu, wino jest mniej owocowe od poprzednika, idzie w kierunku struktury i naprężenia. Świetnie kwaskowe, z lekko oleistą fakturą i cytrynowym wykończeniem. Do odłożenia jeszcze na 2-3 lata, ale ze sporym potencjałem nawet jak na taką w sumie podstawową pozycję. Bardzo dobre- (89/100).

Literka R wskazuje, że jest to wino klasy reserve, co w tym przypadku oznacza dłuższe dojrzewanie na osadzie (do września roku po zbiorach). Przy czym połowa wina spędza ten czas w stalowych zbiornikach, połowa zaś w dużych beczkach. W porównaniu do poprzednika przekłada się to na jeszcze lepszą budowę i strukturę. Soczysta jabłkowa owocowość ładnie stapia się z mocną kwasowością i wyraźnie mineralnym, lekko słonym tłem. Warto wydać te 30 zł więcej, bo wskakujemy już na inny poziom złożoności. Bardzo dobre+ (91/100).

Do tej pozycji Matthias tak naprawdę używa winogron ze swoich dwóch winnic klasy Erste Lagen (Röttgen i Uhlen), ze starych nawet 90-letnich krzewów, sadzonych częściowo bez amerykańskich podkładek. Pachnie jabłkowym i cytrynowym sokiem, ale wszystko co najlepsze i tak czeka nas na podniebieniu. Tutaj owocowość jest jedynie dodatkiem do wyraźnym tonów mineralnych i lekko słonych. Całość ma świetną sprężystość, przyjemną energię, a dodatkowo 9 g. cukru delikatnie zaokrągla całość. Znakomite- (92/100).

Wskakujemy na poziom GG (Grosses Gewächs), a więc najwyższej kategorii w jakościowej klasyfikacji niemieckich win stowarzyszenia VDP. Na tej winnicy dominuje niebieski i szary łupek. W tak młodziutkim winie nie powinno dziwić, że nos jest jeszcze dość zamknięty, trochę przytłumiony. Znajdziemy jedynie odrobinę ziół, cytryn, kilka kropli soku z gruszek. W ustach mimo wyraźnej kwasowości wydaje się całkiem miękkie (może to zasługa dojrzewania w akacjowych beczkach), ładnie układające się w ustach, nieagresywne. Na razie mocno upakowane, trochę zasłonięte przez mineralność, trzeba dać mu czas. Znakomite- (92/100).

Cieplejszy rocznik, dwa lata dłużej w butelce i jednak inna parcela (obok łupków znajdziemy na niej odrobinę wapienia) przekłada się na zupełnie innych charakter wina. Wszystkiego jest tutaj więcej, zarówno owoców, które skręcają w lekko słodkawą, morelową stronę, jak i palonego masła, kwiatów czy ziół. W ustach dość ciepłe, pełne, sycące, ale nie tracące z oczu rasowej kwasowości. W zasadzie niemal gotowe do picia już teraz, ale i tak warto dać mu jeszcze z 2 lata. Znakomite (93/100).

Przez lata spychana na margines klasa rieslingów kabinett na nowo zyskuje na popularności, a tutaj mamy doskonały przykład jak arcyciekawe mogą to być wina. Początkowo w aromacie dymne, potem pojawia się więcej czerwonych, słodkich jabłek i gruszek. W ustach świetne zbalansowane (50 g cukru, ale do tego aż 12 g kwasowości), w pierwszej chwili lekko słodkawe, ale w finiszu to kwas zostaje z nami na dłużej. Byłoby idealne do dań kuchni tajskiej albo indyjskiej. Znakomite- (92/100).

Owoce do tego wina były zbierane około 2 tygodnie później niż dla poprzednika, co przełożyło się na 75 g cukru i nieco niższą kwasowość (10 g). Oczywiście owocowość jest tutaj jeszcze bardziej intensywna, pełna słodkich jabłek i gruszek, ale też rozpuszczone masła czy wosku. W ustach z większą masą, bardziej pełne i oleiste, ale dalej nie tracące świeżego, owocowego charakteru. Kończy się uderzeniem cytrynowej kwasowości, która zostaje z nami przez kilkanaście sekund po przełknięciu wina. Znakomite- (92/100).