Jeszcze trzech producentów z Millésimes Alsace

Bardzo charakterny riesling o wyraźnie jabłkowym nosie, ale na podniebieniu częstujący kremowością i lekko słodkawą owocowością spod znaku gruszek. Jest w nim odpowiednia kwasowość i soczystość, a także trochę przyjemny niuans przypraw i pieprzu. Naprawdę nieźle wykonane. Bardzo dobre+ (91/100).

Nos dość skromny, jabłkowy, z dodatkiem cytryn i ziół, ale w tle też trochę zielony, jakby niedojrzały. Usta zupełnie inne od poprzednika, bez tej lekko słodkawej owocowości, za to intensywnie kwaskowe, wyraziście cytrynowe. Ta świeżość jest przyjemna, ale od wina klasy grand cru oczekiwałbym też lepszej koncentracji i większej złożoności. Dobre+ (88/100).

Jest to nietypowa jak na Alazację mieszanka 50% chardonnay i 50% sylvanera, z delikatnie zaznaczonym cukrem resztkowym. Pachnie kwiatowo i perfumowo, z akcentami gruszek i serka śmietankowego. W ustach trochę miękkie, lekko śmietankowe i przyprawowe. Ma całkiem sporo ciała, ale brakuje mu kwasowości, dopiero w finiszu trochę bardziej się ożywia. Dobre+ (88/100).

Tu już idziemy wyraźnie w stronę słodyczy, bo wino ma 26 g cukru resztkowego. Jest to typowy przykład odmiany, pachnący liczi, perfumami i płatkami róży. Podobne w ustach, esencjonalne, ale zachowujące na tyle dużo kwasowości, by to ona wychodziła na wierzch w przyprawowym finiszu. Dobre+ (88/100).

Początkowo wydaje się mocno oranżadowe i perfumowe, trochę niezborne. Potem wychodzi więcej jabłek, cytryn, skórki z limonki. Usta od początku świetnie soczyste, jabłkowe, cytrynowe, lekko gruszkowe, ale też z mocnym, woskowym tłem. Całość niezwykle świeża, energetyczna, bardzo apetyczna. Bardzo dobre+ (91/100).

Tutaj aromat jest już poważniejszy – jakieś spady jabłkowe, trochę ziół, rumianku, cytryn w syropie, wosku. Za to na języku bardziej świeże, smakujące cytrynami i zielonymi jabłkami. Dobrze skoncentrowane, lekko maślane, w końcówce zaś wyraźnie mineralne. Świetne wino, mające przed sobą jeszcze wiele lat. Znakomite- (92/100).

Rzadko w Alzacji można się natknąć na pinot gris zrobione na wytrawnie, a tutaj mamy taki przykład. Wino pachnie słodkimi jabłkami i gruszkami, ale też konfiturą z płatków róży. Na podniebieniu lekko maślane i śmietankowe, z dodatkiem przypraw. Tej kremowości jest sporo, ale jednak rozpiętej na mocnej, mineralnej, kwasowej ramie. Absolutnie nie jest to nudne wino. Bardzo dobre (90/100).

Nos wydaje się dość zamknięty, usta ze stonowanym, wiśniowo-malinowym owocem, lekko słodkawe, przyprawowe, ziemiste i leśne. Dopiero po chwili wychodzi trochę konfiturowych wiśni. Czuć dojrzałość owocu i spory alkohol (14,5%), który jednak w ogólnym rozrachunku jest całkiem nieźle wtopiony w materię wina. Poważny pinot jak na Alzację, przywodzący na myśl wina z południa kraju. Bardzo dobre- (89/100).

Nazwa wina idealnie pasuje do zawartości butelki. Faktycznie mamy tutaj wybitnie cytrynowe wino, z dodatkiem przypraw, limonki i kwaśnych jabłek. Mnóstwo w nim soczystości, świetnej energetyczności, sprężystości, elektryczności. Bardzo ożywcze i odświeżające. Bardzo dobre+ (91/100).

W aromacie są tutaj opadłe jabłka, jabłkowa skórka, orzechy, lekkie utlenienie. Również w ustach bardzo słone, orzechowe. Nie wiem, czy to wadliwa próbka czy też świadomy zamysł producenta, aby wyprodukować wino w lekko utlenionym stylu, ale w sumie efekt jest interesujący. Bardzo dobre (90/100).

Kolejny wytrawny pinot gris pachnący słodkimi jabłkami, gruszkami, przyprawami. Ponownie pojawia się tutaj odrobina utlenienia w postaci orzechów i sojowego sosu. Na podniebieniu cytrynowe, nieźle kwaskowe, sojowe i pieprzne. Niesztampowe. Bardzo dobre+ (91/100).

Dość typowy alzacki pinot. Jest pieprzny, ziołowy i przyprawowy. W ustach mnóstwo ziemistości, ale leśne runo, trochę rosołu na kościach, ale i mnóstwo porzeczkowego owocu. Całość soczysta i bardzo smaczna. Bardzo dobre+ (91/100).