Czy warto kupować wina w BiB – refleksje po degustacji
Lato to czas grillowania, które Polacy wszak uwielbiają. Możemy łatwo się o tym przekonać, wybierając się choćby na polankę na obrzeżach Lasku Kabackiego. Już kilkaset metrów wcześniej czujemy zapach kilogramów grillowanych kiełbas i karkówek, a za moment wchodzimy w zadymiony obszar, w którym przebywanie przez kilka godzin sprawia, że czujemy się uwędzeni nie gorzej od makreli. Nie do końca jesteśmy w stanie zrozumieć fenomenu takiego masowego grillowania, ale też nie dyskutujemy z gustami.
Dobrą zmianą, którą dostrzegamy jest natomiast coraz częstsze sięganie w takich okolicznościach po wino, zamiast nieśmiertelnych piw. Nieporęczne jest jednak targanie na grilla kilku litrów wina, więc sprytni producenci już dawno wyszli naprzeciw konsumentom i proponują opakowania BiB (bag in box). Wino jest w nich umieszczone w specjalnych workach ze sztucznego tworzywa, które następnie opakowywane są w tekturowe (zwykle) pudełko. Zawór umożliwiający nalewanie wina zapobiega również dostaniu się powietrza do wnętrza opakowania. Z jednej strony mamy więc przystępność, z drugiej wino zamiast dojrzewania w butelkach jest narażone na kontakt ze sztucznym tworzywem, co nie pozostaje bez wpływu na jego charakter (choć producenci BiB zwykle twierdzą inaczej).
Na nieco kontrowersyjny pomysł przetestowania win z BiB wpadł niezawodny Michał Misior z Wine Trip Into Your Soul, a my z ciekawością wzięliśmy udział w tej degustacji.
Wineintube Vila-Rodona Tarragona Verdejo (Wine Avenue, 57 zł/3 litry) – pachnie bardzo delikatnie, owocowo. Usta mało rozbudowane, niska kwasowość, w finiszu pojawiają się delikatnie słone nuty. Nie zachwyca, ale i nie sprawia przykrości. Średnie.
Domodo Bianco Chardonnay Semillion (Vininova, 97 zł/5 litrów) – jest zdecydowanie bardziej aromatyczne, kwiatowe i lekko oranżadowe. Usta za to słodkawe, odrobinę chemiczne, z zupełnie zgubioną kwasowością. Średnie.
Faustino Ribero Ulecia Macabeo (Vininova, 99 zł/5 litrów) – w nosie najładniejsze z całej dotychczasowej trójki z nutami ziołowymi. Za to usta rozczarowujące, bardzo płaskie, bez wyrazu. Średnie+.
Eric Louis Sauvignon Loire (Pod Pretextem, 179 zł/5 litrów) – tutaj rzeczywiście można doszukać się typowych dla odmiany nut agrestu i ziół. Później pojawia się więcej słodszych akcentów. Usta mdłe, z odklejającą się kwasowością. Średnie-.
Campos de Enanzo Navarra Camportoro Bianco Viura (Kondrat Wina Wybrane, 55 zł/3 litry) – z wyraźnie owocowym nosem o akcentach jabłek, cytryny i limonki. W ustach z kwasowością, która wielu uczestnikom smakowała, ale dla nas była bardzo sztuczna, nienaturalna. Kiepskie+.
Azienda Vitivinicola Ornellia Bella Blanco (Krople Wina, 85 zł/5 litrów) – importer słynął z dobrej selekcji win, ale tym razem coś się nie udało. W nosie nieczyste, z nutami chemicznymi. Usta podobnie sztuczne, mydlane.
Cristo de la Vega Blanco (Trezor Wines, 50 zł/3 litry) – pachnie oranżadą, drożdżami, jabłkową skórką. W smaku gorzkawe, z nieprzyjemnym metalicznym finiszem. Średnie-.
Azienda Agricola Rechsteiner Veneto Blanco (Wine Republic, 115 zł/5 litrów) – nos czysty, delikatnie jabłkowy. W ustach łagodnie kwaskowe, nic w nim nie wadzi, ani się nie wychyla. Takie wino środka, co w kontekście poprzednich pozycji jest plusem. Dobre-.
Lorgeril Chardonnay (Mielżyński, 150 zł/5 litrów) – najciekawsze z białych. Nos z akcentami ciasta drożdżowego z rabarbarem z lekkim dodatkiem miodu. Usta już mniej rozbudowane, bardziej płaskie. Nieszablonowa butelka, idąca trochę wbrew stereotypowi, że wina z BiB są proste i nieskomplikowane. Dobre.
Les Vignerons Ardéchois Granache Blanc/Sauvignon Blanc (Winnice.ue, 62,50 zł/3 litre) – niestety zapach nie był przyjemny, za to usta z wyróżniającą się mocną, naturalną kwasowością. Średnie.
Domodo Rosso Primtivo/Negroamaro (Vininova, 97 zł/5 litrów) – pierwsze z czerwonych win miało ładny, owocowy zapach z nutami wiśni i śliwek. Usta z niską kwasowością, soczyste, kończące się delikatnymi taninami. Proste, ale w sumie przyjemne wino. Dobre-.
Eric Louis Pinot Noir Loire (Pod Pretextem, 179 zł/5 litrów) – podobnie jak poprzednik pachnie owocami – tutaj w delikatnie lżejszej tonacji (czereśnie, truskawki). Usta w pierwszej chwili kwaskowe, ale później pojawia się gorzki posmak. Średnie-.
Azienda Vitivinicola Ornella Bellia Rosso (Krople Wina, 85 zł/5 litrów) – w nosie mamy babciny kompot z wiśni z dużą ilością cukru. Usta powtarzają ten sam schemat. Dopiero w finiszu łagodne taniny przypominają, że mamy jednak do czynienia z winem. Kiepskie.
Cristo de la Vega Tinto (Trezor Wines, 50 zł/3 litry) – kolejna kontrowersyjna pozycja pachnąca kiszoną kapustą i sfermentowanymi śliwkami. W ustach ze zgubioną kwasowością i zielonymi taninami. Kiepskie.
Lorgeril Cabardes Rouge (Mielżyński, 150 zł/5 litrów) – owocowość jest podsmażona, konfiturowa z akcentami wiśni i śliwek. W ustach już znacznie mniej koncentracji, mało kwasowości i tanin, ale przynajmniej bez nieczystości. Średnie+.
Faustino Ribero Ulecia Tinto (Vininova, 99 zł/5 litrów), Azienda Agricola Rechsteiner Veneto Tinto (Wine Republic, 115 zł/5 litrów) oraz Monte de Pinga Alentejo Pedra Dura Tinto (Kondrat Wina Wybrane, 72 zł/3 litry) – wszystkie trzy pozycje nie nadawały się do degustacji, były wadliwe.
Na sam koniec Michał wrzucił mam jokera, który tym razem okazał się łatwy do odgadnięcia. Wineintube Vila-Rodona Tarragona Sangria (Wine Avenue, 57 zł/3 litry) po dodaniu lodu powinna dobrze gasić pragnienie.
Trzeba przyznać, że degustacja wypadła gorzej niż się spodziewaliśmy i również odwrotnie do naszych oczekiwać lepiej zaprezentowały się białe pozycje. Ogólny obraz sytuacji niestety nie napawa optymizmem. Wina z BiB nie zachwycają, a wręcz trudno znaleźć w nich pozycje, które nadają się do polecenia nawet na grilla. Z przykrością musimy polecić Wam jednak uzbrojenie się na taką okoliczność w cięższe, ale i bardziej smaczne butelki (nawet jeśli w przeliczeniu musicie zapłacić za nie nieco drożej).
O degustacji przeczytacie też na:
Raport z win
