Rainer Sauer – powrót do Escherndorfu

Rozpoczęliśmy od typowego dla Frankonii Rotlinga, a więc wina różowego powstającego przez wspólną fermentację białych i czerwonych odmian. W tym przypadku był to müller-thurgau oraz portugiesier, dodatkowo w wersji z delikatnym musowaniem, ale co ważne wytrawny. Pachnie malinami, wiśniami i truskawkami, daje sporo odświeżenia przy oczywiście niezbyt wielkim skomplikowaniu. Takie typowe wino „tarasowe”. Dobre (87/100).

To już wino powstałe za pomocą klasycznej, szampańskiej metody, a więc z wtórną fermentacją na osadzie w butelkach. Jest przyjemnie kremowe, z dominującymi nutami owocowymi (słodkie jabłka, a nawet odrobina truskawek). Na podniebieniu ożywczo kwaskowe, delikatnie drożdżowe i wykończone mineralnym, kredowym finiszem. Bardzo dobre (90/100)

Przegląd silvanerów rozpoczęliśmy od wina kategorii Gutswein, a więc podstawy jakościowej piramidy VDP. Jest bardzo aromatyczne, obok gruszek czy nawet moreli, mamy też sporo akcentów zielonych. Owoc jest przyjemnie rozbudowany, choć nieco bardziej tropikalny, cieplejszy niż zwykle to bywa w przypadku tej odmiany. Za to kwasowość jest świetnie zarysowana i ona trzyma wino w garści. Bardzo dobre- (89/100)

Przeskakujemy poziom wyżej na wino kategorii Ortswein, a więc pochodzące z owoców z pojedynczej gminy (tutaj oczywiście Erscherndorfu). Winorośle pochodzą z pojedynczej 4-hektarowej parceli uprawionej biodynamicznie i są całkiem wiekowe, nawet 60-letnie, a fermentacja odbywa się spontanicznie. Tu struktura jest mocniejsza, a owoc ustępuje miejsca strukturalności. Pojawia się maślaność, wosk i mocniejsza koncentracja oparta na mocnej, stalowej, mineralnej podbudowie. Świetna cena w relacji do jakości. Bardzo dobre+ (91/100)

To już wino z winnicy górującej nad miasteczkiem, a w zasadzie jej części, która posiada status Erste Lage. Idziemy też kolejny krok w kierunku koncentracji, esencjonalności i maślaności. Owocowość jest dojrzała, słodkawa, ale w ustach pojawia się też cytrynowa, intensywna kwasowość. W tym momencie bardzo młodziutkie, nie warto otwierać wcześniej niż za 2-3 lata. Znakomite (93/100).

Pozostajemy na tej samej winnicy, ale owoce pochodzą ze starych krzewów (dochodzących nawet do 80 lat). Dodatkowo całość dojrzewa przez kilka miesięcy w dużych beczkach. Warto odnieść się przy nim do poprzednika. Tu mamy jeszcze lepsze naprężenie, ale też większą złożoność. Czujemy, że za kilka lat odsłoni ona kolejne warstwy smaku, bo w tym momencie jest ono też bardzo pozamykane. Teraz pojawia się jedynie odrobina moreli i oczywiście mnóstwo mineralności. Znakomite (93/100).

To pierwsze z win, w którym Rainer wraz z Danielem bawią się w nieco inną metodę winifikacji. Moszcz jest bowiem przez pięć dni macerowany ze skórkami w niskiej temperaturze. Prowadzi to do zbliżenia się silvanera pod względem aromatycznym do sauvignon blanc. Jest bowiem bardzo zielony, trawiasty, pachnie marakują i gruszkami. Na podniebieniu raczej szczupłe, kwaskowe, ale też znowu pojawia się sporo tropikalnej owocowości. Bardzo dobre (90/100).

Nazwa tego wina nawiązuje do niemieckiego słowa Leidenschaf, które oznacza pasję i rzeczywiście czuć ją w tym silvanerze. Pochodzi z wyjątkowo ciepłego i suchego rocznika (stąd mamy tu niemal barokową esencjonalność), ale na szczęście pojawia się również mocna, wręcz górska kwasowość. Obok nut pigwy i słodkich gruszek jest też wyraźna krzemienność, czy wręcz akcenty dymne. Choć już ewoluowane, to jeszcze nie powiedziało ostatniego słowa. Znakomite (93/100).

Chłodniejszy rok od razu daje o sobie znać w kieliszku. Wino jest szczuplejsze, świeższe, jeszcze mocniej kwaskowe i rześkie. Młodziutkie, ale pojawiają się również pierwsze przebłyski nut dymnych, które były obecne w o rok starszym winie. Wydaje się mieć również większy potencjał dojrzewania, ale będzie też potrzebowało więcej czasu, by osiągnąć swój szczyt. Znakomite+ (94/100).

Tu nazwa nawiązuje oczywiście do dojrzewania wina w betonowym jajku. W efekcie struktura tego silvanera jest zupełnie inna od poprzedników. Wydaje się być bardziej orzechowe (choć przecież dojrzewa w betonie, a nie dębie), kremowe, jedynie delikatnie owocowe, jabłkowo-gruszkowe. Nietypowe, ciekawe, ale jednak dość wymagające. Bardzo dobre+ (91/100).

Pewnie dobrze wiecie, że oznaczenie GG (Grosses Gewächs) wskazuje, że dotarliśmy na szczyt klasyfikacji VDP. Przy takim winie niewiele można napisać, bo na tym etapie swojego rozwoju jest ono niesamowicie młodziutkie. Oczywiście czujemy jak pięknie jest ono zbudowane, jak esencjonalne, a przy tym wciąż sprężyste, gibkie i kwaskowe, ale to jednak dopiero przebłyski tego, co z nim się będzie działo w przyszłości. Znakomite+ (94/100).

Podobnie jak w poprzednich winach z tego rocznika, także w tym GG pojawia się więcej mocy i masy. Owocowość wchodzi w tony morelowe-brzoskwiniowe, woskowe i miodowe. Na podniebieniu dość pełne, oleiste, z dymnym tłem. Nie ma tutaj jednak za grosz ociężałości czy zbytniej słodyczy, wszystko jest utrzymane w ryzach przez podaną w idealnej dawce kwasowość. Znakomite+ (94/100).

Dopiero ta, już 13-letnia butelka, najpełniej pokazuje jaki potencjał drzemie w tych winach. Jest ono oczywiście już całkiem ewoluowane, woskowo-gruszkowe, nieco orzechowe ale też wciąż żywe. Na podniebieniu wyraźnie woskowe, bardzo skoncentrowane i nasycone. Już w swoim szczycie, ale jakże to piękna dojrzałość. Arcydzieło- (95/100).

Zmieniliśmy odmianę i kategorię, bo wróciliśmy na poziom win gminnych. Ten pinot blanc dojrzewał w dużych beczkach, ma przyjemnie woskowe ciało i jabłkowo-gruszkowe wypełnienie. Smaczne, ale jednak w porównaniu do silvanerów brakuje jakieś większej głębi. Dobre+ (88/100).

Na koniec szybki przegląd rieslingów począwszy od Ortsweina. Jak na rieslinga ze stosunkowo chłodnego regionu ten jest nadzwyczaj aromatyczny, z nutami brzoskwiń, kwaskowych jabłek i limonek. Kwasowość jest intensywna, bardzo wysoka, chrupka i utrzymująca się w długim, oczyszczającym finiszu. Bardzo dobre+ (91/100).

W przypadku Erste Lage znika ta nadmierna owocowość, a wino staje się czystsze, świeże, cytrynowe. Ma w sobie wyrazisty, mineralny kręgosłup i pozostawia po sobie wrażenie oczyszczenia usta niczym kwaskowa miotła. Elegancko wykonane, ale znów brakuje jakiejś „kropki nad i”. Znakomite- (92/100).