Petr Koráb – w Boleradicach bez zmian

Trzeba być wyjątkowej klasy specjalistą, by z tak anonimowej odmiany, jaką zwykle bywa Neuburger wyczarować tak ciekawe wino. Petrowi oczywiście się udało. W aromacie jabłkowe, pachnie również gruszkami, zaś na podniebieniu ma bardzo przyjemną, kremową fakturę. Może niezbyt mocno kwaskowe, ale wciąż odświeżające. To jedna z tych butelek, które znikają w przysłowiowe mgnienie oka. Bardzo dobre- (89/100).

Takie wersje Traminera lubimy najbardziej. Zachowujące aromatyczność odmiany (kwiaty, pigwa), ale pozbawione obciążającej słodyczy. Tutaj mamy piękną kwasowość i wytrawność, przy tym miło zarysowane taniny. Bardzo dobre (90/100).

Ta pozycja powstaje z różnych odmian rosnących na jednej parceli, ale krzewów których Petr w ogóle nie przycina (stąd nazwa). Wytarza z nich lekkie wino o intensywnie owocowym smaku (kwaskowe wiśnie, maliny), ale o przyjemnie ziemistym tle. Warto je delikatnie schłodzić, bo wtedy staje się jeszcze bardziej orzeźwiające, kwaskowe i potoczyste. Idealne nawet w upał – to przetestowane. Bardzo dobre (90/100).

Czysta Frankovka jest nieco mocniejsza, już nie tak leciuchna, poważniejsza i jeszcze mocniej ziemista. Owoce idą w ciemniejszą stronę, obok wiśni pojawia się również śliwka, aronia i jeżyny. Całość domyka mocna kwasowość i wyraziste, drapiące całe wnętrze ust taniny. Świetnie pasowałoby do kawałka wieprzowiny z grilla. Bardzo dobre- (89/100).

To wino nie doczekało się jeszcze etykiety, ale prezentuje dość lekką, wdzięczną wersję odmiany bazującą na wiśniowym owocu, okraszonym nutami dojrzałych malin, ale i z pewnym delikatnie zielonym tłem. Lekkie, jak na odmianę dość taniczne. Potrzebuje jeszcze czasu, póki co trochę niezintegrowane. Dobre+ (88/100).

Pod tą intrygującą nazwą kryje się Pinot Blanc oraz Pinot Noir, których fermentacja kończyła się w butelkach (bo tak właśnie produkowane są będące hitem tego lata Pet-Naty). Próbowaliśmy to wino już wcześniej w Polsce, ale za każdym razem smakuje nam tak samo dobrze. Jest rabarbarowe, z nutami świeżych jabłek i delikatnie zielonym tłem. Radosne, świeże, bezpretensjonalnie pijalne. Bardzo dobre+ (91/100).

Kolejna wariacja Petra to mieszanka Welschrieslinga i Grüner Veltlinera, do których podczas fermentacji dodano nieco suszonych liści winorośli. Wino trafiło do butelek, gdy cukier resztkowy sięgał jeszcze 9 gram. Nie tak owocowe jak poprzednik, bardziej sienne i ziołowe, z akcentami jabłkowej skórki i przypraw. Do tego jednak okraszone odpowiednią dawką kwasowości i wyrazistym musowaniem. Bardzo dobre (90/100).

Tu mamy już butelkę powstałą za pomocą tradycyjnej, szampańskiej metody, z wtórną fermentacją w butelce. Na Autentikfest Petr usunął osad jedynie z kilku butelek, a pozostałe nadal dojrzewają w piwnicy. Warto wypatrywać, kiedy etykieta znajdzie się na rynku, gdyż ta mieszanka 40% Grüner Veltlinera, 40% Welschrieslinga i 20% Chardonnay jest zwyczajnie świetna. Pachnie liśćmi porzeczki, suszoną herbatą, skórką pomarańczy, ale też bardziej „klasycznie” – jabłkami i cytrynami. W ustach pięknie musujące, z wysoką, orzeźwiającą kwasowością i wytrawnym, odrobinę gorzkawym finiszem. Do tego bardzo podobała się nam delikatna, kremowa faktura i elegancja przemawiająca w tym winie. Mniam! Znakomite (93/100).

Pozostajemy przy tradycyjnej metodzie, ale po raz kolejny mamy wino (w składzie Chardonnay i Welschriesling) o innym wyrazie. Dominują nuty jabłkowej skórki, słodkiej cebulki, skórki pomarańczowej, migdałów, brzoskwiń i porzeczkowych liści. Najbardziej wymagające w odbiorze z tych spróbowanych musiaków, ale wciąż nieprzesadzone, dające mnóstwo frajdy. Bardzo dobre (90/100).