Kawa i Wino – Rymarczyk & Białobrocki

Pomysł na to wino jest tak pokręcony jak sam pochodzący z Abruzji producent. Otóż w składzie znajdziemy pozostawione różne wina z rocznika 2018, które następnie połączono ze świeżo zebranymi i przefermentowanymi winami z 2019 roku. W sumie w butelce wymieszano ponad 10 różnych odmian, zarówno białych jak i czerwonych, tworząc wybuchową, diabelnie smaczną miksturę z pogranicza różu i lekkich czerwonych win. Całość jest fenomenalnie wprost owocowa, pachnie wiśniami, poziomkami, malinami i czerwonymi kwiatami. Usta rewelacyjnie soczyste, owocowe, smakujące niemal jak czysty sok z owoców, ale w finiszu z zarysowanymi, drapiącymi garbnikami. Fantastycznie orzeźwiające. Rewelacja! Znakomite (93/100).

Ludwig Neumayer to chyba trochę niedoceniana gwiazda austriackiego Traisentalu. Wydaje się być w cieniu bardziej medialnych (i żeby nie było również przez nas polecanych) win od Markusa Hubera. Sami również musimy przyznać, że trochę omijaliśmy te butelki, ale spróbowane dwie pozycje kompletnie zmieniły nasze podejście. Ten sauvignon blanc jest ładnie aromatyczny, ale nie popada w karykaturalną owocowość, jaka bywa udziałem odmiany w propozycjach z Nowego Świata. Do tego na podniebieniu świetnie żywy, kwaskowy, idealny na lato. Bardzo dobre+ (91/100).

Zaskakujące wino, wymagające poświęceniu mu czasu. Ma w sobie mało owocowości, ale jest przepięknie stalowe, mocno zbudowane, o solidnej strukturze. Pachnie kaszą gryczaną, ziołami, dymem. Kwaskowe, subtelne, znów bardziej mineralne niż owocowe na podniebieniu. Zmusza do pochylenia się nad kieliszkiem, szepcze do nas, a nie głośno opowiada o sobie. Znakomite (93/100).

Franz Weninger posiada swoje winnice w okolicach Sopronu, zarówno po austriackiej, jak i węgierskiej stronie tego przygranicznego regionu. W przypadku jego różu w składzie znajduje się syrah z winnicy zlokalizowanej na Węgrzech oraz st. laurent i pinot noir z Austrii. W pierwszej chwili znad kieliszka unosił się wyraźny brett, ale wywietrzał po kilku minutach. Wino stało się owocowe (maliny i porzeczki), z dodatkiem wiśniowej pestki i wyraźnie pieprznym wykończeniem. Zdecydowanie naturalizujące, ale diabelnie smacznie. Bardzo dobre+ (91/100).

Nazwa tego wina nawiązuje do dwóch rodzajów gleby, na której rosną winorośle kékfrankosa, syrah i pinot noir, używane do produkcji tego wina (gnejs i mika). Jest intensywnie owocowe (to charakterystyczny element wszystkich win Franza), pachnie i smakuje kwaskowymi wiśniami i żurawiną. Na podniebieniu również odrobinę ziemiste i liściaste. Nieskomplikowane, ale i charakterne. Bardzo dobre (90/100).

Rotburger to nic innego, jak świetnie znany zweigelt, utrzymany ponownie w lekkim, owocowym stylu. Znajdziemy tu wiśniową kwintesencję odmiany, podbudowaną przez tony ziemiste i delikatnie ziołowe. Wino jest chrupkie, kwaskowe, bardzo żywe. Bardzo dobre (90/100).

Pozostajemy w Sopronie, ale już w całości przenosimy się na Węgry, gdzie Peter Wetzer kupił w 2007 roku kilka niewielkich parceli (łącznie 5,5 hektarów), z których powstają obecnie jego wina. To podstawowy kékfrankos dojrzewający w średniej wielkości beczkach. W nosie odnajdziemy czerwone porzeczki, wiśnie, ale też akcenty ziemiste i nieco liściaście. Usta lekkie, soczyste, z wyraźniej kwaskowym wykończeniem. Autentyczne i bardzo pijalne. Bardzo dobre (90/100).

Na koniec przeskakujemy na południe Węgier. Villány to bardzo konserwatywny winiarsko region, powstają tutaj mocne czerwone wina o wyraźnie beczkowym charakterze. Na szczęście pochodzący z Niemiec Horst Hummel to producent, który stawiając na naturalne winiarstwo, wytwarza wina w zupełnie innym, lżejszym, owocowym stylu. Ten kékfrankos pachnie kwaskowymi wiśniami, czarny pieprzem, pieczonym mięsem i ziemią. Usta soczyste, kwaskowe, owocowe, z zarysowanymi, żywymi taninami. Jest mocno owocowe, o średniej budowie, szalenie smaczne. Bardzo dobre+ (91/100).