Italia 2017: Giuseppe Cortese

Naszą coroczną jesienną podróż rozpoczęliśmy od dwudniowego pobytu w Padwie; włóczenia się po jej starówce, wspaniałym targu, sklepami ze znakomitą żywnością i odwiedzaniem winebarów ;) A tych nie brakuje. Za 2-4 EUR korkowego dodanego do ceny sklepowej można napić się wybitnych win – głównie z północnych i środkowych Włoch. Niezobowiązująca studencka atmosfera miasta sprzyja nocnym eskapadom :) No cóż – po tym luźnym weekendzie czas do „pracy” :) równie przyjemnej :) 

Następnym przystankiem jest nasza ukochana Alba. Piemont to niekwestionowany lider kulinarnej Italii. A do tego chyba najbardziej zróżnicowany winiarsko (no może oprócz Friulli) region Włoch. W Toskanii rządzi Sangiovese, w Veneto Corvina, Garganega i Turbiana, w Umbrii Sagrantino, w Marche – Sangiovese i Montepulciano. A w Piemoncie – dla każdego coś miłego – trójca czerwieni – Dolcetto, Barbera, Nebbiolo pozwala na wybór wina czerwonego na każdą okazję. Z bieli Arneis rządzi, ale jest też Favorita a i szczepy międzynarodowe jak Riesling (np. u Vajry) czy Chardonnay dają ciekawe wina.

My zaczęliśmy naszą piemoncką wyprawę od wizyty w winnicy Giuseppe Cortese. Zawsze szukamy tradycyjnych producentów. Duże beczki, długa maceracja na skórkach, wina z tradycją, duszą, mówiących prawdę o szczepie i regionie. Nie lubimy win przykrytych na maksa wanilią z nowych francuskich baryłek. Co to ma wtedy za znaczenie czy pijemy Nebbiolo czy Sangiovese? W sumie mógłby być to Merlot ;)

Rodzina Cortese posiada 8 ha winnicę, z czego 4 ha przypadają na jedno z najlepszych cru w Barbaresco – Rabaja. Ich dom położony jest właśnie nad tym cru, stąd cudowny widok rozciąga się na wszystkie działki, które posiadają. Cała Rabaja to około 15-16 ha i Cortese współdzielą ją z jeszcze kilkoma producentami, ale sami mają największy kawałek. Winnice Rabaja mają najlepszą południową i południowo-zachodnią ekspozycję, a także glebę z wapiennym dodatkiem. Cortese w Rabaja uprawiają wyłącznie Nebbiolo, zaś na przeciwległym stoku – Chardonnay, Dolcetto i Barberę. Dziś część nasadzeń Dolcetto zostało wykarczowane pod nowe krzewy Nebbiolo. Z nich w przyszłości będzie powstawać Langhe Nebbiolo a cały plon z Rabaja będzie użyty do produkcji Barbaresco i Barbaresco Riserva.

Nas po winnicy oprowadzał Gabriele – mąż Tiziany Cortese, córki Giuseppe. Bardzo szczery i bezpośredni człowiek. Nie było pytania, na które by nie odpowiedział. Zawsze strasznie fajnie przyjechać do miejsca, gdzie jest się mile widzianym i spotyka się ludzi z ogromną pasją. Filozofia winnicy jest jasna – produkujemy tradycyjne Nebbiolo (tylko duże beczki), Dolcetto i Barberę (stal). Jesteśmy świadomi, że są różne rynki więc mamy też Barberę dojrzewającą w małych beczkach (najwyżej 40% nowych). A Chardonnay wzięło się stąd, że 30 lat temu trzeba było uprawiać międzynarodowy szczep, aby zainteresować klienta, szczególnie w USA. I do tej pory też oprócz jednej bezbeczkowej wersji funkcjonowała wersja barrique. Dziś się to zmieniło i Cortese eksperymentują z tym szczepem. Włączając dojrzewanie w amforach do swojego wachlarza winiarskich technik.

A więc po kolei. Zaczęliśmy od białego. Bezbeczkowe Chardonnay się skończyło. Mamy więc:

Giuseppe Cortese Scapulin Chardonnay Langhe DOC 2016

Giuseppe Cortese Dolcetto d’Alba DOC 2016

Giuseppe Cortese Barbera d’Alba 2016

Giuseppe Cortese Morassina Barbera d’Alba 2014

Giuseppe Cortese Nebbiolo Langhe 2015

Owoce z młodszych krzewów z Rabaja. Wino dojrzewa w dużych beczkach (botti) 17-25 hl przez 12 miesięcy. Zdegustowaliśmy je ponownie w domu (razem z daniem – notka więc w kolejnych akapitach). Cena: 11 EUR.

Rabaja Barbaresco DOCG 2014

Owoce prez 45 dni macerują na skórkach, a potem wino przez 22 miesiące dojrzewa w dużych botti ze sławońskiego dębu. Są to beczki w wieku około 15 lat. 2014 rocznik butelkowany był w lipcu 2016 i teraz jest dopiero na rynku.

Do tego dochodzi też Riserva, która jest dokładnie tak samo winifikowana jak Barbaresco (grona z tych samych parcel) ale produkowana jest w tyko najlepszych rocznikach. Starzona 40 miesięcy w najstarszych 3 botti. A potem 3 lata w butelce. W sytuacji gdy wino dojrzewa już np. rok a kolejny rocznik jest lepszy to wino z poprzedniego zostaje przeznaczone na Barbaresco a beczki są zwalniane na następną Riservę. Niestety nie mieliśmy szansy zdegustować wina gdyż ostatnia Riserva to 2011 i nie jest jeszcze na rynku.

W drodze do Giuseppe Cortese nabyliśmy 2 bardzo małe kurczaki (po 500 g każdy). Zgodnie z sugestią Gabriela – do kurczaczków z pieca wybraliśmy Nebbiolo. Kurczaki natarliśmy solą i pieprzem, włożyliśmy kawałki masła pomiędzy skórę i piersi, dołożyliśmy tam też gałązki rozmarynu. Do środka włożyliśmy ćwiartki cytryny i jeszcze po gałązce rozmarynu, a dodatkowo – natarliśmy masłem ptaki z zewnątrz. Teraz czas na kolejny etap. Na patelni rozgrzewamy oliwę z masłem. Podsmażamy chwilę kurczaka od strony „pleców”. Wsadzamy do piekarnika rozgrzanego do 190°C na 40 minut. Po 20 minutach polewamy kurczaki kieliszkiem białego wina. Podlewamy je jeszcze wytworzonym sosem co kilka minut. Mięso jest dobre, gdy po wkłuciu widelca – z kurczaka wypłynie przezroczysty płyn. Kurczaki podaliśmy z radicchio z pomidorami oraz kalafiorem romesco. Młodziutkie kurczaki z pieca były gotowe na Nebbiolo.

Giuseppe Cortese Nebbiolo Langhe DOC 2015

I tak podróżujemy dalej, a co będzie za tydzień – sami nie wiemy!

Do następnego!

A&W