Istine – chłód w sercu Toskanii

W 2019 roku Angela po raz pierwszy wyprodukowała białe wino, w składzie którego znajdziemy po połowie trebbiano oraz malvasii. Oba szczepy rosną na wspomnianej winnicy Casanova. Winogrona były zbierane wcześnie, by zachować ich świeżość (co przekłada się również na jedynie 12% alkoholu). Wino dojrzewało na osadzie w amforach, w tym kilka dni w kontakcie ze skórkami, zaś do butelek trafiło w kwietniu 2020 roku, bez fermentacji malolaktycznej. Pachnie grejpfrutem i gruszkami, w ustach dochodzi również nieco siana, mocna kwasowość i mocny, słony posmak. Super orzeźwiające, idealne na aperitif albo do chudszych ryb. Bardzo dobre (90/100).

Róż powstaje w 100% z sangiovese, a po zbiorach maceracja na skórkach jest dość krótka, trwa tylko 6 godzin. Jest mocno kwaskowe, wręcz cytrynowe w wyrazie. Pojawiają się również jabłka papierówki, limonka i odrobina ziół. Warto pić je bardzo młode, spróbowana niedawno butelka przywieziona z wakacji straciła po tych kilku miesiącach sporo ze swojego uroku. Bardzo dobre+ (91/100).

Podstawowe Chianti Classico to mieszanka owoców z różnych parceli, dojrzewająca przez 12 miesięcy w średnich i dużych beczkach ze slawońskiego dębu (Angela do żadnego wina nie używa baryłek). Mamy tu akcenty kwiatowe, kwaskowe wiśnie z pestkami, mnóstwo soczystość i przestrzeni. Wino zdaje się płynąć, rozpościerać przed nami swoją paletę, trudno uchwycić je w jednym stałym punkcie. Jest owocowe, kwaskowe, ale i domknięte przez żywe taniny. Znakomite- (92/100).

Winnicą Casanova jest dla Angeli szczególnie ważna, bowiem była pierwszą parcelą zakupią przez jej dziadka i ojca. Leży ona dość blisko Raddy, na wysokości 500 metrów, a tutejsza gleba jest gliniasta, ze sporym udziałem wapienia. Rocznik 2017 był bardzo ciepły i suchy, co może zaskakiwać, gdyż próbowane wino ma zaledwie 12,5% alkoholu. Wino dojrzewało przez 12 miesięcy w dużych beczkach, a przed wypuszczeniem na rynek tyle samo czasu spędziło w butelkach. Pachnie truskawkami, malinami, generalnie pierwsze skrzypce grają czerwone owoce. W ustach jeszcze zamknięte, leśne i mgliste, surowe, potrzebuje czasu, by pokazać pełnię klasy. Znakomite- (92/100).

Cavarchione to najmłodsza parcela Angeli, zasadzona w 2009 i 2010 roku, położona nieco dalej na wschód, w granicach miasteczka Gaiole. Dominuje na niej galestro, w więc charakterystyczna dla Chianti Classico żółtawa, skalista gleba zbudowana z marli, piaskowców i wapieni. W aromacie dość „ciemne”, borówkowe, z dodatkiem akcentów leśnej ściółki. Kwaskowe, dość chłodne, mocno taneczne. Bardzo dobre+ (91/100).

Ta butelka byłą stosunkowo podobna to spróbowanego wcześniej, o rok starszego brata. Znów dużo w niej było truskawek, ale też kwaskowych wiśni, suszonych ziół. To najbardziej „typowe” z trzech Chianti Classico z pojedynczych parceli. Ma wszystko za co kochamy wina z tego regionu – soczysty owoc, drapiące taniny i trafioną w punkt kwasowość. Znakomite (93/100).

Nie dość, że parcela Istine położona jest na wysokości dochodzącej do 550 metrów, to dodatkowo posiada nietypową, bo północną i zachodnią ekspozycję. Z tego też powodu owoce są tutaj zbierane najpóźniej, nawet 3 tygodnie po pozostałych siedliskach. Jest najbardziej aromatyczne, najlżejsze z całej trójki. Dużo tutaj kwiatów, chrupkich czerwonych owoców, wino jest niesamowicie czyste, z nutami pomarańczowej skórki (chyba pierwszy raz doszukaliśmy się takich aromatów w winie z sangiovese), bardzo strzeliste. Przepiękne, choć odbiegające od stereotypowego obrazu Chianti Classico, bliżej mu do piemonckiego nebbiolo. Znakomite+ (94/100).

Wersja riserva powstaje ze specjalnie wyselekcjonowanych beczek, w których wcześniej osobno winifikowane są owoce z trzech cru producenta. Po zblendowaniu wino przed dodatkowy rok (a więc łączenie 24 miesiące) dojrzewa w beczkach, a następnie kolejne 12 miesięcy w butelkach. Rocznik 2014 był w niemal całych Włoszech bardzo deszczowy, co przełożyło się na szczupłe, kostyczne wino. Na tej ażurowej strukturze umościła się żurawinowa owocość, z dodatkiem nut lukrecji i pieprzu. Taniny są odrobinę niedojrzałe, zielonkawe, ale nie przeszkadza to zbytnio w pozytywnym odbiorze. Wino jest świeże, powabne i bardzo uwodzicielskie. Znakomite- (92/100).

O dziwo, okrzyczany rocznik 2015 wypadł słabiej od poprzednika. Tutaj co prawda owocowość jest mocniejsza, idąca w tony malin i dojrzałych wiśni, ale choć wszystko jest tu niemal perfekcyjne (ciało, kwasowość i taniny), to nam bardziej smakował ten dzikszy, chłodniejszy rocznik. Bardzo dobre+ (91/100).

Nazwa nawiązuje do wysokości na jakiej rosną krzewy merlota używane do produkcji tego wina. Przed długi czas owoce te były przez rodzinę sprzedawane, ale gdy w końcu Angela postanowiła sama wyprodukować z nich wina, była bardzo zaskoczona efektem. Faktycznie jest to bowiem merlot, którego w ciemno można spokojnie przypisać do któregoś z typowo górskich regionów, jak choćby Alto Adige. Wino dojrzewana przez 12 miesięcy w średnio wypalnonych 500-litrowych tonneaux. Jest pięknie aromatyczne, z nutami kwiatów i wiśni, owoc jest świeżutki, kwaskowym, a garbniki świetnie żywe. Takie merloty moglibyśmy pijać niemal codziennie! Znakomite (93/100).