Bernhard Ott – grüner veltliner ponad wszystko

Jedyne, inne niż białe, wino powstaje z mieszanki pinot noir i zweigelta. Owoce są macerowane ze skórkami przez 10 godzin, a fermentacja odbywa się w stalowych zbiornikach. Pachnie bardzo ładnie, owocowo: truskawkami, czereśniami, wiśniami i malinami. W ustach jest świetnie żywe, kwaskowe i soczyste, ale w tle mamy też całkiem solidną, stalową strukturę. Mimo niezbyt nasyconego koloru to całkiem poważny róż. Bardzo dobre+ (91/100).

To ciekawe wino stanowi miks 10 różnych odmian, w tym traminera, müller-thurgau, neuburgera, czy welschrieslinga, rosnących razem w jednej winnicy (jest to więc znany choćby z Wiednia gemischter satz). Połowa fermentowała w beczkach, a do butelek trafiło bez filtracji. Jest bardzo radosne, żywe, jabłkowo-cytrynowe, świetnie soczyste. Podobne w ustach, gdzie obok wysokiej kwasowości dochodzą też nuty przyprawowe i pieprzne, a w posmaku również wyczuwalne garbniki. Bardzo dobre (90/100).

Powstaje z młodych krzewów, z różnych parceli producenta. Wytłoczeniu podlegają pełne grona, wraz z szypułkami, a fermentacja odbywa się spontanicznie. Pachnie jabłkami, cytrynami, ale też delikatnie morelami. W ustach mimo, że to dopiero początek piramidy jakościowej Weingut Ott, z solidną koncentracją, dobrą kwasowością i lekko gorzkawym, tanicznym finiszem. Dobre+ (88/100).

Kolejne wino jest butelkowane pod tą etykietą od 1988 roku, stanowiąc jedną z charakterystycznych butelek rodziny Ott. Do jej powstawania używane są już odrobinę starsze winorośle, w wieku ponad 10 lat. W porównaniu do poprzednika jest mocniej zbudowane, pełniejsze, z bardziej dojrzałą owocowością. Na podniebieniu lekko maślane, z nutami gruszek, słodkich jabłek i ziołowym niuansem. W finiszu znów wyraziście mineralne. Bardzo dobre (90/100).

To już wino z pojedyczne parceli, położonej wysoko, bo nawet na 370 metrach. Mamy tutaj wyraźne nuty maślane, brzoskwinię, ale też typowy dla odmiany biały pieprz. Ciała jest tu całkiem sporo, ale wino nie traci energii i świetnej soczystości. Przyjemnie kremowe, lekko woskowe, ale w końcówce znajdziemy też zioła i stalowy szkielet. Bardzo dobre+ (91/100).

Parcela Spiegel oznaczona jest jako Erste Lage przez stowarzyszenie ÖTW, którego członkiem jest Weingut Ott. Oczywiście gleba jest tutaj lessowa, typowa dla Wagram. Wchodzimy na kolejny szczebel powagi i wyrafinowania. Zaczyna się dymnie, dość mrocznie, ale po krótkiej chwili w kieliszku idzie już w stronę mocniejszych tonów cytrynowych, pieprznych i przyprawowych. W ustach jeszcze odrobinę waniliowe, ale też orzechowe i gruszkowe. Mocna, dość zbita budowa, potrzebuje na pewno więcej czasu by lepiej się poukładać. Znakomite (93/100).

Na chwilę przenosimy się do regionu Kamptal na winnicę Stein, która w porównaniu do Spiegla jest bardziej skalista, granitowa. Przekłada się to na oblicze samego wina, które jest ładnie jabłkowe, cytrynowe, świeże i soczyste. W ustach mamy ponownie wosk, masło i odrobinę wanilii, ale przede wszystkim mnóstwo sprężystej kwasowości i strzeliste, mineralne wykończenie. Znakomite+ (94/100).

Przejdźmy do rieslinga, który fermentuje w beczkach i przechodzi malolaktyczną fermentację. W efekcie, choć nie brakuje mu typowej dla odmiany, cytrynowej kwasowości, to wino niesie w sobie też delikatnie kremową, maślaną strukturę. Do tego mamy wosk, trochę jabłek i świetną koncentrację. Znakomite- (92/100).

Jak wskazuje nazwa nawiązująca oczywiście do niemieckich kabinettów, to wino z delikatnym cukrem resztkowym. Trzeba jednak przyznać, że jest go niezbyt dużo, bo zaledwie 10,5 g przy 7 g kwasu. Jest radosne, świeże, soczyste, z chrupkimi jabłkami, cytrynami, lekką słodyczą, ale też wyraźnie kwaskową końcówką. Będzie rewelacyjne na przysłowiowy taras, ale i do sushi. Bardzo dobre (90/100).

O rok starsze wino jest już ładnie zaokrąglone i bardziej spójne. Zaczyna się odrobinę dymnie, potem nadchodzi jabłkowy owoc, a w ustach słodycz i kwasowość zmieszały się już w idealnie zbalansowaną całość. Bardzo dobre+ (91/100).