Attila Orsolyák – cichy bohater

Wino pochodzi z owoców z miasteczka Mád i pierwsze, co przebija się znad kieliszka, to wyraźne nuty czerwonych jabłek. Dochodzi też do nich trochę gruszek i soku z cytryn. W ustach delikatny cukier resztkowy zaokrągla ciało. Dość jednowymiarowe, ale bardzo czyste i smaczne. Dobre+ (88/100).

Pozostajemy w Mád, ale tu mamy już wino z pojedynczej winnicy, mieszankę furminta i hárslevelű. Obok skórki jabłek, jabłkowej pulpy i soku z gruszek są w nim wyraźne akcenty pieprzne i lekko brzoskwiniowe. Na podniebieniu soczyste, z mocną budową, ale ładnie sprężyste i żywe, a w finiszu ciekawie słone. Bardzo dobre+ (91/100).

Percze to kolejna winnica z Mád, położona bezpośrednio przy miasteczku, pod słynniejszą działką Szent Tamás. W składzie znajdziemy głównie furminta, z dodatkiem mniej więcej 20% hárslevelű. To niesamowicie wyciągnięte, pionowe, wybitnie kwaskowe wino smakujące sokiem z cytryn i limonek. Wyraźnie mineralne, dość purystyczne, ponownie lekko słone, a w tym wszystkim niesamowicie wciągające. Bardzo dobre+ (91/100).

Tu mamy już wspomnianego św. Tomasza, jedną z najsłynniejszych winnic w Mád. Samo zaś wino pachnie stosunkowo powściągliwie, cytrynami, jabłkami, leciutko kwiatowo. Usta są skupione, delikatnie cięższe od poprzedników, ale wciąż o świetnym, mineralno-słonym kręgosłupie. Znakomite- (92/100).

Zmieniamy otoczenie, przenosimy się bowiem na parcelę Rány w leżącej nieco dalej na północ miejscowości Olaszliszka. W składzie znajdziemy mieszankę 60% hárslevelű, uzupełnioną o furminta. Pachnie zbrązowiałymi jabłkami, ale też skórką z cytryny, trochę ziołowo. Usta naprężone jak struna, czyściutkie, jedynie lekko jabłkowe, ale przede wszystkim z cytrynową kwasowością i słonawym wykończeniem. Ten finisz zostaje zresztą z nami na kilkadziesiąt sekund. Rewelacyjne, choć strasznie jeszcze młode. Znakomite- (92/100).

Spróbowaliśmy też tej samej etykiety, ale ze starszego rocznika. Już nieco inne, bo dymne, jabłkowo-gruszkowe w aromacie. Za to w ustach wciąż tak samo młodzieńcze, cytrynowe, słone i mineralne. Cieplejszy rocznik przełożył się na niższą kwasowość i mniejszą soczystość, ale to dalej świetnie wykonane wino. Bardzo dobre (90/100).

To podstawowe wino Atilli, mieszanka owoców furminta i hárslevelű z różnych parceli. Pachnie raczej delikatnie, jabłkami i cytrynami, ale też z migdałowym tłem. Na podniebieniu purystyczne, słone i kwaskowe, trochę jednostronne, ale wciąż smaczne. Dobre+ (88/100).

Tak, to nie błąd, nawet na takie cuda jak syrah można się natknąć w Tokaju. Wino jest lekkie, pachnące kwaskowymi wiśniami, truskawkami, malinami, ale też odrobinę atramentowe. W ustach żywe, świeże i radosne, wyraźnie przyprawowe i pieprzne. Charakter stosunkowo chłodnego regionu daje o sobie znać, ale nie mamy tu żadnej niedojrzałości, czy zieloności. Bardzo dobre- (89/100).

Degustację zakończyliśmy na słodko, winem które miało aż 220 g cukru resztkowego, ale i potężny ładunek 11 g kwasowości. Pachnie marcepanem, morelami, odrobinę woskiem i miodem, skórką pomarańczową i orientalnymi przyprawami. W smaku pełne kandyzowanych owoców, ale również świetnie soczyste i kwaskowe. Dużą klasa i dużo lat dojrzewania jeszcze przed nim. Znakomite (93/100).