To kolejny z producentów greckiej nowej fali, który pokazuje, że xinomavro wcale nie potrzebuje co najmniej dekady, aby jego legendarne taniny nabrały nieco miękkości. Co ciekawe, prowadzący ją Nikos Karatzas nie posiad własnych winnic, a jedynie skupuje grona od różnych winiarzy z Macedonii. W tym przypadku pochodzą one z apelacji Amyndeo i w większości fermentują spontanicznie w stalowych zbiornikach, o nietypowym kształcie, przypominających kwiat tulipana. Jedynie część wina przechodzi fermentację bez odszypułkowania w otwartych, drewnianych kadziach. Następnie po zmieszaniu tych dwóch partii, całość trafia na 10 miesięcy do glinianych amfor. Z przepięknym zapachem, pełnym piwonii, niedojrzałych wiśni, malin i czereśni. Również na podniebieniu niezwykle owocowe, soczyste, niezbyt skoncentrowane, ale w posmaku z wyraźnym dotykiem garbników (odmiany nie da się całkowicie oszukać). Ciekawie się rozwija, bo po kilku minutach mocnego napowietrzania wychodzi więcej ziół i suszonych pomidorów. Mimo wszystko jeszcze młodziutkie, może nie potrzebuje dekady, ale tak 2-3 lata by mu się przydały.