Domaine Alzipratu – wina z Corse Calvi

Rozpoczęliśmy od win różowych, a dokładnie od mieszanki sciaccarellu i niellucciu, których sok został jedynie wyciśnięty (bez maceracji ze skórkami). W aromacie z wyrazistą dawką czerwonych owoców, malin i poziomek, ale i wyczuwalnym dodatkiem płatków kwiatów. Kwaskowe, bardzo czyste, można powiedzieć, że wręcz krystaliczne, z długim orzeźwiającym posmakiem. Proste i bezpretensjonalne. Dobre+ (88/100).

Ta wyższa linia producenta pochodzi z pojedynczej działki Pumonte, gdzie znajdziemy typową dla okolic Calvi granitową glebę. Do wspomnianych dwóch odmian dochodzi tu grenache, ale całość jest nadal utrzymana w radosnym, lekkim stylu. W zapachu bardzo podobne do poprzednika, za to na podniebieniu z jeszcze wyraziściej zarysowaną kwasowością oraz pieprzno-przyprawowym niuansem. Struktura (mimo bladego koloru) jest całkiem solidna, zbudowana na stalowo-mineralnym rdzeniu. Bardzo dobre (90/100).

Wracamy znów do Fiumeseccu, tym razem w wersji białej zbudowanej na vermentinu, z niewielkim dodatkiem biancu gentile. Owoce pochodzą z dwóch różnych parceli, z winorośli w wieku 8-12 lat. Fermentacja i dalsze dojrzewanie na osadzie przez 5-8 miesięcy ma miejsce w stalowych zbiornikach. Zaczyna się nutami kwaskowych jabłek i białego pieprzu, a w ustach jest świetnie mineralne i słone. Całość dość surowa, wcale nie jakoś nadmiernie ekspresyjna, ale świetnie elegancka. Bardzo dobre+ (91/100).

Tutaj mamy już czyste vermentinu, które podczas dojrzewania było dość często wzruszane, aby zwiększyć kontakt wina z osadem. Wydaje się być bardziej rozłożyste, obok jabłek i cytrusów dochodzą też akcenty ziołowe i kwiatowe. Na podniebieniu mocniej skoncentrowane od poprzednika, ale za to mniej kwaskowe, co w sumie przekłada się na to, że całość wydaje się mniej ciekawa. Bardzo dobre- (89/100).

Oprócz dwóch już opisywanych linii (Fiumeseccu i Pumonte) producent wytwarza też kilka win unikatowych. Takim przykładem jest to vermentinu, które fermentuje i dojrzewa w glinianych amforach. Ten zabieg okazuje się świetnym ruchem, bo wino nabrało oleistej struktury i sporego ciężaru, a także przyjemnych, delikatnych garbników w finiszu. W zapachu zaś typowe dla odmiany, a więc pachnące jabłkami i ziołami, z delikatnym woskowym niuansem. Jedna z bardziej interesujących interpretacji odmiany, jaką spróbowaliśmy na wyspie. Znakomite (93/100).

Jakby komuś było mało, to producent ma w zanadrzu jeszcze inną wersję vermentinu, dojrzewającą przez 15 miesięcy w beczkach z dębu i akacji. Ta etykieta nie do końca do nas przemówiła, ale może dlatego, że wino jest jeszcze zdecydowanie za młode. Na razie pachnie głównie orzechami, wanilią, masłem i dymem. Owszem, na podniebieniu mamy przyjemną cielistość, mocne tony przypraw, jest też odpowiednia kwasowość, ale całość jeszcze niezbalansowana, obok siebie. Bardzo dobre (90/100).

Wracamy na pierwszy szczebel jakościowej piramidy butelek od Domaine Alzipratu, ale w czerwonej wersji. Jest to mieszanka tym razem czterech odmian: niellucciu, sciacarellu, grenache i syrah, z winorośli dochodzących do 30 lat i fermentujących oraz dojrzewających w betonie. Zapach jest intensywny, wręcz buzujący nad kieliszkiem, pełen nut ciemnych owoców (kwaśne wiśnie, jeżyny), ale też świeżych ziół. Usta bardzo żywe, z drapieżnymi garbnikami i bardzo radosną kwasowością. Świetnie energetyczne, wibrujące na podniebieniu wino. Bardzo dobre+ (91/100).

Kolejna czerwień to mieszanka dwóch starych korsykańskich odmian (dziś już dość rzadko spotykanych) – aleaticu oraz minustellu, które przez rok dojrzewają w dębowych beczkach. Zupełnie inne od poprzednika, bo owoc jest tutaj bardziej konfiturowy, przemacerowany, wręcz balsamiczny. Do tego w ustach o wyraźnych akcentach ziół (ale tym razem już suszonych) oraz przypraw. Dalibyśmy mu jeszcze jakieś 2 lata spokoju, bo choć drzemie w nim potencjał, bo w tym momencie zarówno kwasowość jak i garbniki są jeszcze dość wystające. Bardzo dobre+ (91/100).

Ta wersja Pumonte to znów kupaż, tym razem w jego skład wchodzi sciacarellu, nielluciu, élégante (grenache) i aleatico, przy czym owoce pochodzą ze starych krzewów i przez 12 miesięcy dojrzewają w beczkach. Aromat jest bardzo elegancki, nasycony mocnymi tonami owocowymi. Znajdziemy tu maliny i truskawki, czereśnie i wiśnie, ale też odrobinę pieprzu. Również na języku pełne owoców, ale przy tym dość zwiewne, powietrzne, eteryczne. Dopiero w posmaku odznaczają się drapiące podniebienie garbniki. Czarujące i charakterne. Znakomite- (92/100).

Do tej pozycji trafiają grona ze starych krzewów nielluccciu z niewielkiej, 0,5 ha działki. Dojrzewanie trwa tym razem 18 miesięcy, ale odbywa się w betonowych jajkach. Wino jest dostojne, pełne kwaskowych wiśni, wyraźnie przyprawowe i odrobinę ziemiste. Mamy tu zarówno elegancję jak i świetną żywotność, w tym dzikie, wręcz nieokiełznane jeszcze taniny. Rewelacyjnie wykonane, ale wciąż za młode (do odłożenia na 3-4 lata). Znakomite (93/100).

Kolejne wino to czyste sciacarellu, które dojrzewa przez 30 miesięcy w beczkach. Jest bardzo kwiatowe (piwonia), ale do tego pełne wiśni, czereśni, truskawek, akcentów leśnych. Na podniebieniu jest też pięknie soczyste, z podsuszaną owocowością, ziołami i pieprznym finiszem. Nie brak mu klasy, ale jednak nam bardziej smakuje ta odmiana w nie tak ewoluowanej wersji. Znakomite- (92/100).

Słodkie czerwone wina z owoców z późnego zbioru, czasem jeszcze podsuszanych po zebraniu, były niegdyś na Korsyce bardzo popularne. Dzisiaj produkuje się je raczej w szczątkowych ilościach, ale Domaine Alzipratu pozostaje wierne tej tradycji. Użyte odmiany to sciacarellu oraz élégante dojrzewające w beczkach przez 6 miesięcy. Pachnie wiśniami w słodkim, cukrowym syropie oraz suszonymi śliwkami. Na podniebieniu czuć oczywiście cukier, ale również kwasowość jest zachowana, wszystko zaś kręci się wokół dojrzałej, czerwonej owocowości. To wino z kategorii tych, które trudno do czegoś dopasować, ale nie można odmówić mu przyjemności. Bardzo dobre+ (91/100).