Heymann-Löwenstein – świetny nabytek w portfolio Vini e Affini

Zaczęliśmy od razu z wysokiej półki, od wina klasy GG (Grosses Gewächs). To oznaczenie noszą wytrawne wina z pojedynczych parceli stanowiące klejnoty koronne VDP. Parcela Röttgen jest wybitnie stroma (nachylenie 100-170^o), poprzecinana tarasami i dominuje na niej niebieski łupek. Producent posiada na niej cztery parcele, łącznie 2,1 ha winorośli o wieku ponad 60 lat. Pamiętając jak młode jest to wino, pokazało ono świetne owocowe oblicze, pełne grejpfrutowego albedo, papaji, cytryn i kwaśnych jabłek. Obok owoców pojawia się również odrobina propolisu. Zapach jest dość rozłożysty, za to w ustach wino jest skupione wokół strzelistej kwasowości, z długim mineralnym posmakiem. Znakomite- (92/100).

To tylko dwa lata starsze wino (pozycje klasy GG mają potencjał dojrzewania liczony w dekadach), ale pokazujące już odrobinę inne oblicze. W aromacie mamy więcej nut woskowych, ale też gryczanego miodu. Usta wciąż chrupkie i krystaliczne, cytrynowo-jabłkowe, z dodatkiem skórki z limonki. Choć na pewno bardziej ułożone od poprzednika, a przy tym dalej żywe i całkiem radosne, to dalej jest to niemowlak, do którego warto będzie wrócić dopiero za kilka lat. Znakomite (93/100).

Po tych dwóch młodych winach przyszedł czas na spory przeskok, bowiem następnie spróbowaliśmy niemal całej selekcji producenta, ale z rocznika 2012. Zaczęliśmy od podstawowego wina posiadłości, pochodzącego z owoców z różnych parceli. Trzeba jednak podkreślić, że nawet w tej etykiecie znakomicie nakreślona została mineralność i skalistość rieslingów Heymann-Löwenstein. Obok nich pojawia się również piękny, słoneczny owoc (cytryny w syropie, mandarynki), ale też sporo akcentów woskowych i miodowych. Na podniebieniu delikatnie maślane, świetnie nasycone, energetyczne i żwawe. Znakomite (93/100).

Kolejnym winem był riesling pochodzący wyłącznie z winnic, gdzie znajdziemy niebieski łupek, którego akurat Terassenmosel nie ma go zbyt wiele, a jego cechą charakterystyczną jest spora zawartość gliny, która sprawia, że takie podłoże lepiej zatrzymuje wodę. W porównaniu do poprzednika wino wydaje się mocniej zbudowane, masywniejsze. Owocowość jest gęstsza, mamy tu karmelizowane na maśle brzoskwinie i gruszki, ale kwasowość nie zapominała o swojej roli. Barokowe i rozłożyste, ale energii pozazdrościć mu mogłoby wiele znacznie młodszych win. Znakomite+ (94/100).

Wróciliśmy znów na Röttgen, ale tym razem w końcu do wina które miało okazję ewoluować już słuszny czas, przy czym od samego początku należy podkreślić, że degustując je w ciemno można by je wziąć za o kilka lat młodsze. Mamy tu bowiem dużo mineralności, słoneczny, cytrynowy owoc i oczywiście nieodłączne uderzenie kwasowości. Całość już przyjemnie się zazębia i wygładza, zachowując przy tym sprężystość i giętkość. Rewelacyjne, a przy tym wciąż z olbrzymim potencjałem. Arcydzieło- (95/100).

Uhlen Blaufüsser Lay to jedna z tych niewielu działek, gdzie znajdziemy wspomniany niebieski łupek. Rodzina posiada tutaj niewielką parcelę o powierzchni 0,7 ha, ale jej skarbem są stare, częściowo nieszczepione (sadzone bez amerykańskich podkładek) krzewy. Początkowo aromat wydaje się bardziej zredukowany, ale po chwili zaczyna się ładnie otwierać w kierunku papaji, brzoskwiń, mango – wino jest zdecydowanie bardziej „tropikalne” od poprzednika. Również na podniebieniu gęstsze, delikatnie miodowe i maślane, idące szerzej, nie tak wyciągnięte w górę. W długim finiszu pojawia się biały pieprz, ale i trochę indyjskich przypraw. Znakomite+ (94/100).

Ponownie zmieniamy parcelę, a wraz z nią podłoże na którym rosną winorośle. Na Uhlen Laubach jest ono wyjątkowe, bowiem znajdziemy tutaj łupek z dodatkiem kredy, pełen skamielin muszli dawnych morskich stworzeń. To jedyna w swoim rodzaju gleba, niespotykana nigdzie indziej nad Mozelą. Przekłada się to ponownie na jeszcze inną ekspresję rieslinga, w tym wydaniu bardziej kamienną, skalistą. Owocu jest tutaj znacznie mniej, jedynie delikatnie mgnienia jabłek i cytrusów, za to kwasowość nie bierze jeńców. Mineralno-stalowy kręgosłup stanowi siłę tego wina. Znakomite+ (94/100).

Ostatnie ze spróbowanych GG pochodziło z Uhlen Rot Lay, gdzie jak wskazuje nazwa króluje czerwona gleba, a więc łupek i kwarc z żyłami żelaza. W aromacie dość schowane, za to na podniebieniu znakomicie kwaskowe i niesamowicie soczyste. Mamy tu cytryny, jabłka, krystaliczność górskiego strumienia, odrobinę wosku i miodu. Najbardziej wyciągnięty, najdłuższy ze wszystkich rieslingów producenta, kończący się wyraźnie ziołowym posmakiem. Wielkie wino. Arcydzieło (96/100).

Na koniec przyszedł jeszcze czas na dwie słodycze, które udowodniły jak wspaniałą odmianą jest riesling i w jak wielu stylach pokazuje swoją wielkość. W tej ekspresji mamy mnóstwo słodziutkiej owocowości, morele, mirabelki, wosk i rozpuszczone masło, ale też szałwię i odrobinę rumianku. Do wina użyto tylko zdrowych winogron (bez szlachetnej pleśni), przez co tony owocowe nie są przysłonięte przez typowe dla botrytisu nuty miodowe. Skoncentrowane, ale wciąż rześkie i kwaskowe. Arcydzieło (96/100).

Drugi ze słodziaków wydawał się początkowo bardziej zamknięty, ale po chwili wybuchł eksplozją tropikalnych owoców podkręconych przez aromaty krzemienne, kredowe. Na podniebieniu słodsze od poprzednika, pełne i nasycone, przy tym nie tracące rieslingowej energii. Znakomite+(94/100).