Domaine Giacometti – wina z pustyni

Degustację zaczęliśmy od vermentinu, które fermentuje na dzikich drożdżach w niskiej temperaturze i dojrzewa przez 5 miesięcy na osadzie w stalowych zbiornikach (spontanicznie zachodzi również fermentacja malolaktyczna). Jest bardzo ładnie aromatyczne, pachnie kwiatami, skórką z cytryny, jabłkami i limonką. Na podniebieniu ze świetną (choć wcale nie nadmiernie zbitą) strukturą, delikatną kremowością i mineralnym posmakiem z ziołową nutą. Jedno z najlepiej skomponowanych, nieprzekombinowanych vermentinu jakie piliśmy na wyspie. Bardzo dobre+ (91/100).

Pierwsze z różowych win producenta to sciaccarellu, które powstało metodą wyciśnięcia gron (bez ich maceracji). Pachnie intensywnie, kwiatowo-owocowo, wiśniami, poziomkami. Na podniebieniu soczyste, żywe i radosne, a dodatkowo przyjemnie pieprzne oraz przyprawowe. Bardzo dobre (90/100).

Kolejny róż to głównie niellucciu uzupełnione o 10% sciaccarellu, podobnie jak poprzednicy fermentujące i dojrzewające w stalowych zbiornikach. Jeszcze ciekawsze niż poprzednik, bo poziomkowo-cytrynowe, z dodatkiem kwaskowych, niedojrzałych wiśni. Owocowość jest tutaj bardziej skupiona, a całość jeszcze bardziej żywa, sprężysta i cytrusowa. Bardzo dobre+ (91/100).

Rodzina Giacometti produkuje też kilka win w bardziej naturalizującym, freakowym stylu. Pierwsze z nich które próbowaliśmy to ponownie sciaccarellu. Po zbiorach i odszypułkowaniu owoce trafiają do stalowych zbiorników, gdzie fermentują za skórkami przez około 10 dni, z delikatnym mieszaniem moszczu. Następnie wino dojrzewa do 8 miesięcy dalej w stali, przechodząc w międzyczasie fermentację malolaktyczną. W efekcie mamy tutaj mnóstwo radosnych, drapiących garbników, niedojrzałe śliwki, suszone płatki kwiatów. Lekko dzikie, nieugładzone, ale przy tym radosne i świetnie pijalne. Bardzo dobre+ (91/100).

Nazwa tej pozycji oznacza „wino, które płynie w naszych żyłach” i bardzo dobrze oddaje jego charakter. Ta mieszanka 70% niellucciu uzupełnionego o grenache. Fermentacja odbywa się w stali bez kontroli temperatury, a wino trafia do butelek bez filtracji i klarowania, z jedynie minimalnym siarkowaniem. Mieszają się tutaj truskawki, poziomki i kwaskowe, niedojrzałe wiśnie. Owocowość jest wręcz buzująca, ale też obsypana pieprzem, doprawiona ziołami i ziemistością. Wyraziście kwaskowe, choć przy tym całkiem dojrzałe, z mocnymi, lekko suchymi garbnikami. Bardzo dobre+ (91/100).

Czerwone wino z głównej linii producenta to znów niellucciu oraz 10% sciaccarellu. Dojrzewanie dalej ma miejsce w stalowych zbiornikach, ale tutaj trwa już 16 miesięcy. W pierwszej chwili wyraźnie ziołowe, pieprzne, z nutami ziołowymi tak typowej dla korsykańskich czerwieni śródziemnomorskiej makii. Po chwili pojawia się również więcej płatków kwiatów, czerwonych owoców (czereśnie, maliny, dojrzałe truskawki). Na podniebieniu z miksem owocowo-garbnikowym, radośnie energetyczne i potoczyste. Bardzo dobre+ (91/100).

Ostatnia ze spróbowanych pozycji to jedyne wino dojrzewające w beczkach, a dokładnie w 500-litrowych baryłkach (w wieku od 2 to 7 lat) przez 12 miesięcy. W składzie jest to czyste niellucciu, ponownie niefiltrowane i nieklarowane. Poważniejsze od poprzedników, z bardziej dojrzałym, ciemnym owocem (śliwki, dojrzałe wiśnie, jeżyny), wyraźnymi akcentami leśnymi, ściółkowymi, suszonymi przyprawami (liście laurowe, ziele angielskie). Struktura jest znacznie bardziej zniuansowana, już nie tak jednorodnie owocowa, idąca w kierunku ziołowo-mięsno-ziemistym. Poważna pozycja, którą można odłożyć jeszcze na kilka lat do piwniczki. Znakomite- (92/100).