El Catador – nowości od Bodegas Fulcro

Ta etykieta to podstawowe wino Chicho, odpowiada ona za ponad połowę produkcji winiarni. Wino pochodzi z co najmniej 30-letnich krzewów, fermentuje na rdzennych drożdżach, głównie w stali (choć 20-30% trafia też do beczek). Całość nie przechodzi jednak fermentacji malolaktycznej, aby zachować kwaskowy, świeży charakter odmiany. Pachnie rześko, owocowo, jabłkowo-morelowo. Kwasowość jest stanowcza, intensywna, wibrująca. Odmiennie od wielu albariño mamy też tutaj całkiem dobrą koncentrację. Niebanalny wstęp do jeszcze poważniejszych pozycji tego winiarza. Bardzo dobre+ (91/100).

To wino w czasie winifikacji spędziło 10 miesięcy na osadzie w 500 i 700-litrowych beczkach. Jest pełniejsze, czujemy tutaj to dojrzewanie na osadzie, bo wino nabrało krągłości i kremowej struktury. Owoc jest przyjemnie dojrzały, spod znaku jabłek, gruszek i brzoskwiń. Również na podniebieniu jest przepiękne, dobrze zbudowane, napięte, a kwasowość jest w nim silna, ale przy tym wcale nie agresywna. W finiszu pojawia się również potężnie słony, mineralny posmak. Poważny zawodnik, któremu dobrze też zrobi jeszcze kilka lat dojrzewania. Znakomite (93/100).

Trzecie albariño to pozycja z pojedynczej parceli, na której dominuje gliniasta gleba. Dojrzewa najpierw przez 9 miesięcy w stalowych zbiornikach, a następnie przez dodatkowe 3 miesiące w beczkach. To jeszcze inna ekspresja szczepu, bardziej kamienna, słona, ultra mineralna. Wino jest surowe, mnóstwo w nim słoności, a przy tym struktura i budowa jest potężna, stalowa, niesamowicie strzelista. Czysto „wsetowo” lepsze od Equilibrio, ale subiektywnie poprzednia pozycja smakowała nam bardziej. Znakomite+ (94/100).

Z nieodległego regionu Bierzo Chicho produkuje również kilka czerwieni. Pescuda to mieszanka odmian mencia, alicante oraz garnacha tintorera, których krzewy rosną na gliniasto-piaskowej glebie. Wino dojrzewa częściowo w stalowych zbiornikach, a częściowo w beczkach. Alicante to odmiana mająca ciemny sok (co wbrew pozorom jest rzadkością w winogronach), stąd też i kolor tego wina jest wręcz atramentowy. W usta pięknie owocowe, soczyste, z lekko słodowym owocem. W ustach z surowymi garbnikami, a do tego mocno kwaskowe, co w połączeniu daje wino odrobinę nieokrzesane, rustykalne, choć przy tym wciąż bardzo smaczne. Bardzo dobre+ (91/100).

Wracamy nad atlantyckie wybrzeże, do Rias Baixas na spotkanie z kupażem trzech odmian – caiño (60%), espadeiro (20%) i loureiro (20%). Co ciekawe ta ostatnia jest białym szczepem winorośli. Wino przez 12 miesięcy dojrzewa w używanych 300-litrowych beczkach. W porównaniu do poprzednika jest bardziej zwiewne (pewnie przez ten dodatek loureiro), z nutami chrupkich wiśni, ale też wyraźnie kwiatowym odcieniem, czy aromatami wręcz pomarańczowej skórki. Na podniebieniu smakuje niemal jak białe wino, soczyście, kwaskowo, owocowo. Przed podaniem dobrze jest je schłodzić. Dla nas arcysmaczne. Znakomite- (92/100).