Kamil Barczentewicz – nowy rocznik

To nowość w ofercie Kamila, a więc sok z pinot noir jedynie wyciśnięty z owoców, bez dodatkowej maceracji. Następnie wino dojrzewało przez 6 miesięcy w betonowych jajkach. Można w nim odnaleźć delikatny aromat wiśni i białych porzeczek, ale też sporo cytrynowego owocu i wyrazistą kwasowość. Czyste i smaczne, ma w sobie sporo przyjemnej energetyczności, ale też jest to najprostsze wino z oferty. Dobre (87/100).

Akurat tego pinota próbowaliśmy poprzednio w czerwcu i od tego czasu można zaobserwować ciekawą ewolucję wina. Staje się ono coraz bardziej maślane, esencjonalne, kremowe, choć wciąż można by oczekiwać wyższej kwasowości. Architektura daje o sobie coraz bardziej znać i całość staje się kompleksowa, przyjemnie zaokrąglona. Dobre+ (88/100).

W nowym roczniku Kamil miał za cel zachowanie wyższej kwasowości i udało się mu to znakomicie. Wino było trzymane na osadzie 2 miesiące krócej od poprzednika (czyli przez roku). Owocowość jest mocniejsza, zdecydowanie jabłkowa, intensywna. Do tego wino ma wyraźny, mineralny kręgosłup. Tomek Prange-Barczyński stwierdził, że to wino przypomina górskie pinoty z Alto Adige i nie sposób się z tym nie zgodzić (a poza tym trudno o lepszy komplement dla polskiego wina). Znakomite- (92/100).

To kolejne z win, które próbowaliśmy w czerwcu (przy okazji musimy Was uprzednić, że w roczniku 2020 ta etykieta nie powstała). Jest kompletnie inne od poprzednika, z wciąż wyraźnymi nutami beczkowymi, choć zaczynają się one bardziej wtapiać. Mamy tu wciąż sporo lakieru do paznokci i wanilii, ciało jest pełniejsze, woskowe, ale wydaje się wciąż młode, jeszcze niepoukładane. Bardzo dobre (90/100).

O ile ostatnio próbowaliśmy to wino przed zabutelkowaniem, to obecnie trafiło już ono do regularnej sprzedaży. Jest naprawdę świetne, z delikatnym, skalistym aromatem, akcentami jabłek i cytryn. Nad wszystkim unosi się wyraźnie wyczuwalna wapienna kredowość, zapach mineralności. Na podniebieniu czyste, świeże, niemal krystaliczne, ze świetną równowagą poszczególnych elementów. Klasowy przykład bezbeczkowego chardonnay. Bardzo dobre+ (91/100).

W roczniku 2019 Kamil przygotował tylko jednego pinot noir, w 2020 postanowił wypuścić na rynek dwie wersje. Dobre Minor to mieszanka kilku klonów odmiany (w tym co ciekawe również frühburgundera, klonu wcześniej dojrzewającego, czy też nawet osobnej odmiany z rodziny pinota, jak czasem bywa on klasyfikowany). Wino dojrzewało częściowo w beczkach, a częściowo w betonowych jajkach. To ma być z zamyśle autora bardziej owocowa, przystępniejsza wersja odmiany (i też odrobinę tańsza na sklepowych półkach). W tym momencie nie jest jeszcze zabutelkowane. Jest przyjemnie żywe, radosne, niezwykle pijalne. Pachnie żurawiną, aronią, wiśniam, ale też kwiatowo (dzika róża), pieprznie, z delikatnym dodatkiem liścia laurowego. Potoczyste, chrupkie, kwaskowe. Bardzo dobre- (89/100).

Major to prawdziwy crème de la crème winiarza – tylko burgundzkie klony odmiany, dojrzewające w większości (ok. 70% wina) we francuskich beczkach, z niewielkim tylko procentem nowych baryłek. W porównaniu do poprzednika ten pinot jest poważniejszy, pachnący leśnym poszyciem, delikatnie lakierowo, dojrzałymi wiśniami. Usta dobrze nasycone, eleganckie, z mocną, owocową wibracją, ale też wyraźniejszą niż u swojego brata kwasowością. Potrzebuje jeszcze czasu na poukładanie się (to też próbka beczkowa), ale widać zalążki świetnego wina. Bardzo dobre+ (91/100).

Spróbowaliśmy też pinota z poprzedniego rocznika, który zabutelkowany został w lutym/marcu. W zasadzie od ostatniego zetknięcia z nim w czerwcu nie zmieniło się zanadto jeśli chodzi o warstwę smakową, ale widzimy lepszą integrację. Dalej mamy tutaj przyjemny, wiśniowy owoc, ale też wyraźne nuty leśne, trochę jesiennych liści i sporo pieprzu. Ładnie rozwija się w kieliszku, nabierając powagi i oszlifowania. Bardzo dobre- (89/100).

Ah, jak się się ucieszyliśmy, gdy dowiedzieliśmy się, że Kamil ma w swojej winnicy krzewy tej odmiany (niecały 1 ha nasadzony w 2018 roku). Fermentacja miała miejsce w otwartych kadziach, z delikatną ekstrakcją, a następnie wino trafiło częściowo do dębu, a w pozostałej części do stalowych zbiorników. W tym momencie (to kolejna próbka beczkowa) pachnie intensywnie wiśniami posypanymi gruboziarnistym pieprzem. Z mocniejszym garbnikiem niż w przypadku pinotów i również większym nasyceniem, koncentracją. Ma potencjał, ale potrzebuje czasu. Bardzo dobre (90/100).

Co prawda Kamil ma ambicję produkować rieslinga w wersji wytrawnej, ale w 2020 roku znaczną część owoców dotknęła szlachetna pleśń, w efekcie powstało więc wino z 17 gramami cukru resztkowego. Na szczęście kwasowość na poziomie ponad 7,5 gram sprawia, że słodycz nie jest zbyt mocno odczuwalna. W zasadzie jest to wino zbieżne stylowo z niemieckimi kabinettami. Na pierwszym miejscu mamy wręcz cytrynową kwasowość, z dodatkiem akcentów miodu, słodkich jabłek i moreli. Dobrze wykonany, ale i tak z niecierpliwością czekamy na wytrawną wersję. Bardzo dobre (90/100).